De Oostenrijkse regisseur Ulrich Seidl heeft een ongekend talent om te tonen wat we eigenlijk niet willen zien, om pijnlijke scenes uit het alledaagse leven in beeld te brengen.
Soms zelfs op het extreme af (Dog Days, Import Export), of meer “voorzichtig” in aanpak, Seidl neemt hier de toeschouwers mee naar harde visuele realiteiten, die intense ogenblikken uit het leven omkaderen.
Deze trilogie draait om drie vrouwen (een vrouw, haar dochter en we mogen veronderstellen dat de derde een vriendin is, of een lid van de familie). Elke van deze personages leeft zijn eigen leven: liefde (ingebeeld), het ware geloof (fanatiek) en de hoop in de vorm van tienerliefde (voor een volwassene).
Maar Seidl laat niets aan het toeval over, want deze drie dames kunnen hun dromen en doelen niet bereiken, om wel zeer duidelije redenen.