‘My Favourite Cake’ toont het echte Iran met humor en een scheut tragiek. De plot is bedrieglijk simpel, maar elke blijk van vrijheid daagt het Khomeinische regime rechtstreeks uit. Daardoor staan de regisseurs ervoor onder arrest. Internationaal wordt de film gelukkig wel naar waarde geschat.
“Vulgair” noemt het Iraanse regime ‘My Favourite Cake’. Vanwege de anti-autoritaire boodschap die het uitdraagt, zitten de regisseurs Maryam Moghaddam en Behtash Sanaeeha dan ook vast. Erger nog, ze mogen überhaupt geen films meer draaien omdat deze film prostitutie en libertinisme zou promoten. “Belachelijk”, reageren de regisseurs.
‘My Favourite Cake’ gaat immers alleen maar over een weduwe op leeftijd die een man op date vraagt in haar huis; twee eenzame zielen die elkaar ontmoeten en een simpele vonk die overslaat. Als zij hem vervolgens een glas wijn uit een oversized fles schenkt, dan is dat een grove daad van rebellie.
Openlijk kritisch
Dat plot is zo simpel, dat we door een Westerse bril misschien snel aannemen dat er weinig aan te zien is. Maar als je beseft dat elke kleine handeling het dictatoriale regime van Iran uitdaagt, dan wordt de cake die Mahin (Lily Farhadpour) bakt plots een symbool van vrijheid.
Op een ander moment spreekt Mahin zich rechtstreeks uit tegen de zedenpolitie die een jonge vrouw willen arresteren omdat haar haren van onder haar hijab uitkomen. ‘Je moet je niet zo laten doen’, zegt ze achteraf. Ook daar kon de Iraanse overheid niet mee lachen.
Daarom is ‘My Favourite Cake’ gedurfde en belangrijke cinema. Het resultaat ziet er niet alleen mooi uit, de boodschap die het uitstuurt is dat ook. Mensen zoeken nu eenmaal naar verbondenheid en daar kan geen dictatuur in de wereld zich tegen verzetten.
Oprecht
Wat de Iraanse regering misschien nog het meeste tegen de borst stootte, is dat alles realistisch aanvoelt. We zien een geloofwaardig huishouden tot leven komen en de acteurs spelen alledaagse handelingen uit op natuurlijke wijze. Naar eigen zeggen maakten de regisseurs voor het eerst een film in Iran die echt is.
Niemand draagt bijvoorbeeld een hijab in huis, ook al verplicht het regime dat elke vrouw op film te allen tijde haar hijab draagt. Niemand bidt de godganse dag tot Allah, maar mensen dansen en lachen. Mahin bakt een cake voor haar date, want ze is het beu om eenzaam te zijn.
Tegelijkertijd voelt de relatie tussen de twee hoofdpersonages aandoenlijk echt aan. Mahins ingehouden enthousiasme en Faramarz’ (Esmaeel Mehrabi) beschaamde nieuwsgierigheid knettert even fris als tienerliefde. Wanneer ze haar hoofd op zijn schouder legt, kan hij niet anders dan glimlachen; het publiek glimlacht mee.
Het is dus geen overdrijving om te stellen dat ‘My Favourite Cake’ een universeel verhaal vertelt. Enkele slimme montagemopjes en tragikomische one-liners later blijft een bitterzoet gevoel achter, want God verhoede dat mensen graag samenzijn! Laat ons hopen dat de regisseurs snel terug de camera mogen opnemen, want we verdienen meer films zoals ‘My Favourite Cake’.
Bekijk hier de programmatie van de film in je dichtstbijzijnde bioscoopzaal.