Van het gevecht dat de sufragettes gevoerd hebben, aan de vooravond van de eerste wereldoorlog, om erkend te worden als burgers met eigen rechten, heeft het collectieve geheugen vooral de beelden onthouden van die vrouwen met hoeden en parasols, die in massa opkwamen met pamfletten om het stemrecht op te eisen.
Het verhaal dat Sarah Gavron er van maakt, weliswaar geromanceerd maar toch trouw aan de geschiedenis van deze beweging, is een stuk meer dramatisch en geweldadig dan dit bekende beeld. De regisseuse volgt de pijnlijke bewustwording van haar heldin, vertolkt door een ontroerende Carey Mulligan, de status van de vrouw en de radicalisering tegenover een regering die doof en blind is voor de eisen van de suffragettes. Ze toont met enige wrangheid het soms ondraaglijke lijden, het geweld en de opofferingen die deze actievoersters hebben moeten ondergaan om hun claims enige luister te geven bij de betreffende instanties. Sufragette had wat meer mogen ingaan op de bijrollen, die eerder oppervlakkig blijven.
Ondanks dit minpuntje is deze film dankzij zijn politiek incorrectie aanpak (geweld is soms nodig voor verandering) en de mise-en-scène uitert aan te raden !
Actueel
