Toen de Franse regisseur Laurent Cantet een paar jaar geleden meewerkte aan de compilatiefilm 7 Days in Havana is hij blijkbaar serieus verliefd geworden op Cuba.
Die liefde voel je ook in Retour à Ithaque, ook al zie je nauwelijks iets van het land waarin het verhaal zich afspeelt. De actie blijft beperkt tot een enkel huis en dan nog voor het grootste deel het dakterras. Vandaar heb je wel een zicht op de zee en de daken van Havana, maar een toeristisch uithangbord kan je de film allerminst noemen.
Cantet is in dit geval ook niet geïnteresseerd in de mooie plaatjes die je in de Cubaanse hoofdstad kan schieten. Hij wil iets vertellen over de mensen die er leven, en meer bepaald over de mensen die er overleven. De revolutie die Castro, Che en kompanen er leidden, resulteerde in een sociaal experiment dat onmiskenbaar prat mag gaan op mooie verwezenlijkingen maar dat het eiland ook sterk isoleerde. En daar hebben veel Cubanen dan weer de gevolgen van gevoeld.
Als buitenstaander kan je alle finesses die aanbod komen moeilijk vatten, maar de sterke cast zorgt ervoor dat je de essentie perfect meekrijgt.