Kate Beckinsale liet haar fans dinsdag met verbazing achter toen ze poseerde met haar roze geverfde kat in een reeks gewaagde foto's.
De 51-jarige Engelse actrice droeg een klein zwart bandeau-bikinibovenstuk terwijl ze op Instagram een update deelde van haar reis samen met haar kat en hond.
Ze combineerde de bikini met een grijze gescheurde spijker-short en leren kniehoge laarzen met studs.
Op een andere foto was te zien hoe Kate een oranje geribd bandeau-bikinibovenstuk droeg, terwijl haar hond op haar schoot zat.
Maar het meest opvallende aan haar post was dat haar kat een suikerspinroze kleur leek te hebben gekregen.
Ze ondertitelde de foto's met:
"Meisjesuitje met mijn meisjes. Dit is geen accurate weergave van hoe het leven nu is, maar een kort en kostbaar moment van verlichting van andere dingen – waar ik ontzettend dankbaar voor ben. x"
Een woordvoerder van de toonaangevende kattenbeschermingsorganisatie Cats Protection reageerde:
"Katten zijn geen modeaccessoires, en we zouden het verven van hun vacht zeker niet goedkeuren.
Het is waarschijnlijk dat de kat het verfproces als stressvol ervaart, de verf kan de huid irriteren, en er is ook een risico dat de kat de verf binnenkrijgt.
We moedigen andere, wederzijds plezierige manieren aan om met katten om te gaan – zoals verzorging of spelen met speelgoed."
Dit nieuws komt kort nadat Kate hulde bracht aan haar overleden kat Clive op de tweede verjaardag van zijn overlijden.
Ze noemde de kat "de liefde van mijn leven" en deelde meerdere foto's en videoclips van hen samen.
De filmster vertelde dat ze haar kat elke dag mist en zei dat ze vroeger dacht dat mensen die rouwden om hun huisdieren "belachelijk" waren – totdat ze er zelf een had.
Ze schreef:
"Twee jaar geleden verloor ik de ware liefde van mijn leven, en ik heb sindsdien veel nagedacht over waarom het verdriet nog zo vers aanvoelt. Ik denk dat het komt omdat, hoe erg mensen ook van je kunnen houden, het zelden onvoorwaardelijk is – tenzij het een baby is. Maar de magische, onvoorwaardelijke liefde die je van je zielsverwant in dierenvorm krijgt, is met niets te vergelijken.
Ik voel me zo gelukkig dat ik Clive heb gekend, dat ik van hem heb mogen houden – en dat hij evenveel van mij hield.
Het voelt alsof die kleine, grijze pootjes de hel buiten hielden tot hij niet meer sterk genoeg was, en daarna volgde enkel verlies, angst, nog meer verlies...
Ik ben zo dankbaar voor alle jaren waarin ik me door hem echt beschermd voelde – op een manier die ik bij geen enkele mens ooit heb gevoeld.
Vroeger dacht ik, omdat ik mijn vader op jonge leeftijd verloor, dat mensen die treurden om hun huisdieren zich aanstelden – maar het is een les in nederigheid: tot je het zelf meemaakt, weet je echt niet waar je het over hebt."
