Filmographie Olivier Gourmet

Olivier Gourmet, geboren in Namen op 22 juli 1963, is de jongste jaren een van de meest gevraagde acteurs van de Belgische en Franse film. Met zijn rol in "Le fils" van de gebroeders Dardenne won hij de prijs voor de beste mannelijke vertolking op het Festival van Cannes in 2002. 
 
Olivier Gourmet kreeg als tiener de smaak voor het toneel te pakken. Op 19-jarige leeftijd besluit hij zich in te schrijven aan het Conservatorium van Luik, tegen het advies van zijn vader in. Na twee jaar behaalt hij er de Eerste Prijs. Daarop trekt hij naar Parijs met het doel auditie te mogen doen aan de school van het Théâtre des Amandiers, geleid door Patrice Cherreau. In afwachting volgt hij de Florent-cursussen als vrij student. Wanneer Cherreau de sluiting van zijn school bekendmaakt, keert Olivier Gourmet naar Luik terug waar hij een rol krijgt in het stuk "Le mariage de Figaro". Hij staat daarna veelvuldig op de planken, van Luik tot Brussel. Zijn carrière neemt een nieuwe vlucht in 1994 als hij regisseur Jean-Pierre Dardenne ontmoet. De gebroeders Dardenne (Jean-Pierre en Luc) bieden hem een rol aan in "La promesse". Het wordt zijn grote doorbraak. Olivier speelt daarna ook in "Le Bal masqué" van Julien Vrebos, "Sombre" van Philippe Grandrieux, "Je suis vivante et je vous aime" van Roger Kahane en "Cantique de la racaille" van Vincent Ravalec. Hij kan ook een oude droom waarmaken : spelen onder de regie van Patrice Cherreau. De Franse regisseur biedt hem een rol aan in "Ceux qui m'aiment prendront le train". In 1998 doen de gebroeders Dardenne opnieuw een beroep op hem voor "Rosetta" (Gouden Palm in Cannes in 1999). Hij speelt daarna aan de zijde van Jean-Paul Belmondo in "Peut-être", geregisseerd door Cédric Klapisch, en werkt tweemaal samen met Dominique Cabréra in "Nadia et les hippopotames" en "Le lait de la tendresse humaine". Olivier Gourmet draait enorm veel. Hij is te zien in "Sauve-moi", "De l'histoire ancienne", "Sur mes lèvres", "Princesses", "Peau d'ange" of nog "Une part du ciel". Op vijf jaar tijd heeft hij in een twintigtal films gespeeld. De opperste bekroning volgt in mei 2002 wanneer hij op het Festival van Cannes de Prijs voor de beste mannelijke vertolking krijgt voor zijn rol in "Le fils" van de gebroeders Dardenne. In deze film speelt hij de rol van een leraar houtbewerking in een centrum voor sociale heropvoeding.