Filmografie Graham Chapman

Graham Arthur Chapman (Leicester (Engeland), 8 januari 1941 - Maidstone, 4 oktober 1989) was een Engelse acteur, komiek, schrijver en arts. 
 
Hij werd geboren terwijl er een Duitse luchtaanval plaatsvond. Zijn vader was een belangrijke politie-inspecteur. 
 
Chapman studeerde geneeskunde aan St. Bart's Hospital Medical College en behaalde ook zijn artsexamen, maar heeft nooit de geneeskunde uitgeoefend. In Cambridge nam hij deel aan een reeks van komedierevues van de Cambridge Footlights, broedplaats van Brits komisch talent, en kort na het afronden van zijn medische studie realiseerde Graham zich wat hij met zijn leven wilde doen: komedie spelen als beroep. In de jaren 60 werd hij tekstschrijver voor David Frost en Marty Feldman. In 1967 maakte Chapman samen met John Cleese, Tim Brooke-Taylor en Marty Feldman het komische programma At Last the 1948 Show (waarvan veel afleveringen inmiddels verloren zijn gegaan). Hij werkte met dezelfde mensen samen in The David Frost Report en How to Irritate People. 
 
In 1969 vormde Graham samen met Cleese en Eric Idle, Michael Palin, Terry Jones en Terry Gilliam de groep Monty Python. Hun BBC-reeks " Monty Python's Flying Circus," die in eerste instantie kort op TV verscheen werd later een enorm succes. Hun bizarre, chaotische en onlogische humor was origineel en vond veel weerklank bij een groot publiek in Engeland. 
 
Voordat de show op televisie in de VS verscheen dachten veel mensen dat Amerikanen Monty Python veel te Brits zouden vinden om het grappig te vinden. Maar PBS (Public Broadcasting Services) had nooit een groter publiek dan toen de Televisiezender het in de vroege jaren '70 op TV vertoonden. De klassieke sketches zijn sindsdien standaard universitaire humor geworden. Ook in Nederland was de serie een groot succes en nog steeds wordt deze wel eens op de buis herhaald. 
 
De Pythonhumor had zoveel succes dat de fans complete sketches zoals de "dead parrot sketch" uit hun hoofd kenden. Graham was een opvallend figuur in de groep met zijn lange, blonde gestalte en zijn dwaze personages, vaak met een bloedserieus gezicht. 
 
Graham was openlijk homoseksueel en was open over zijn langdurige verhouding met schrijver David Sherlock, waar hij 24 jaar mee heeft samengewoond. Hij heeft zelfs een weggelopen tiener geadopteerd en opgevoed, genaamd John Tomiczek. Toen Graham uit de kast kwam stuurde een kijkster die daarvan hoorde de Pythons een boze brief, waarin ze naar een bijbelpassage verwees waarin staat dat homo's gestenigd dienen te worden. De Pythons wisten allang dat Chapman homo was, en Eric Idle schreef haar terug: "We hebben uitgezocht om wie het gaat, en we hebben hem neergeschoten." Dit was toevallig kort voor John Cleese de groep verliet, en Graham vroeg zich in zijn boek Graham Crackers af wat de vrouw daarvan gedacht moet hebben. 
 
Graham speelde de titelrol in Monty Python's Life of Brian (1979) evenals King Arthur in Monty Python and the Holy Grail (1975). De rol van Arthur viel behoorlijk moeilijk door zijn zware alcoholisme, wat ervoor zorgde dat hij last kreeg van delirium tremens. De rol van Brian verliep beter doordat Chapman twee jaar daarvoor gestopt was met drinken. In de jaren tachtig gingen de meeste Pythonleden hun eigen onafhankelijke projecten nastreven en verdween de groep langzaam uit beeld. In 1983 schreef en speelde hij mee in de film Yellowbeard die voornamelijk negatieve kritieken ontving. 
 
In 1988 begon Graham te werken aan een andere serie. Op dat moment ging zijn gezondheid echter achteruit, door zijn eerdere alcoholmisbruik in de jaren zeventig (dat zijn lever al had beschadigd voordat hij in 1977 stopte met drinken). In november 1988 bleek hij bij een bezoek aan een tandarts een kwaadaardige tumor op zijn amandel te hebben die chirurgisch werd verwijderd. Later bleek hij ook een uitzaaiing in de wervelkolom te hebben die moest worden verwijderd waardoor hij in de rolstoel belandde. Gedurende het grootste deel van 1989 onderging hij een reeks van operaties en bestralingen maar de kanker kwam steeds weer terug. In zijn rolstoel woonde hij in september 1989 nog de 20e speciale verjaardag van Monthy Python bij, maar op 1 oktober werd hij in het ziekenhuis opgenomen na een ernstige beroerte die was veroorzaakt door een bloeding. Drie dagen later overleed Graham Chapman op 48-jarige leeftijd door complicaties ten gevolge van beroerte en gemetastaseerde keelkanker. Behalve zijn levenspartner, broer en schoonzus waren ook de Python-leden Michael Palin en John Cleese aanwezig, hoewel de heftig geëmotioneerde Cleese de kamer moest verlaten. 
 
Zijn overlijden was één dag voor de twintigste verjaardag van de eerste aflevering van Monty Python's Flying Circus. Terry Jones noemde het dan ook "the worst case of party-pooping in all history" ("..het ergste geval van feestje verstoren aller tijden.") Bij zijn begrafenis spraken de overgebleven Pythonleden onvermijdelijk in de ware Pythonstijl: "Let me be the first person to use the word "fuck" at a funeral." (Laat mij de eerste zijn om bij een begrafenis het woord "neuken" in de mond te nemen). Op die begrafenis zei John Cleese dat Graham het hem nooit zou vergeven hebben mocht hij geen rel veroorzaken op diens begrafenis. Daarom sprak hij, uit liefde, de volgende woorden: Good riddance to him, the freeloading bastard. I hope he fries". (Goed dat hij dood is, de klootzak, ik hoop dat hij brandt in de hel). De overige Pythons hebben naderhand aangegeven dat Chapman niet makkelijk was om mee te werken. Geruchten over een hereniging van de Pythons namen na Chapmans dood onvermijdelijk af, zoals met The Beatles ook gebeurde na de dood van John Lennon. Bij een aantal reünies na zijn dood werd Chapman vervangen door een urn.