De eenzaat tegen het systeem dat mensen uitspuwt, levert altijd wel boeiende verhalen op. Denk maar aan The Insider van Michael Mann over een biochemicus van de tabaksindustrie die met veel tegenstand de waarheid over die business vertelde.
Concussion ligt in het verlengde van die film. Het is nu een outsider die met veel tegenstand de waarheid over het Amerikaans voetbal wil vertellen. Namelijk dat topvoetbal niet gezond is voor je brein. Dat is niet de meest openbarende revelatie, maar de manipulaties van de voetbalbazen leveren hoe dan ook een heroïsch verhaal op. Toch is Concussion geen The Insider geworden. Regisseur Landesmans regie kan op geen enkel moment tippen aan die van Mann, zijn verhaalopbouw is zeer klassiek, maar helaas weinig verrassend en het drama had nood aan een meer complexe benadering. Het grootste probleem van Concussion is de voorstelling van dokter Bennet Omalu als een Jezus. Zijn Nigeriaans accent, zijn gebrek aan voetbalkennis en zijn praatjes met doden beklemtonen dat hij niet van deze (Amerikaanse) wereld is.
Maar zoals vertolkt door Will Smith lijkt de brave dokter ook nog gespeend van zonden en slechte gewoonten. Op die manier wordt identificatie al wat lastiger en mis je de emotionele impact die de paranoïde biochemicus uit The Insider wel met zich meebracht.
Artikel
