Laten we duidelijk wezen: Pitch Perfect 2, bedoeld als een zuiver commercieel product, is geen echt goede film, en hij is eigenlijk vooral bedoeld voor de Amerikaanse markt, ook al zal hij binnenkort flink scoren bij VOD en dvd.
Het origineel was in de eerste plaats een Amerikaans succes en een sleeper dankzij de (uitstekende) Cup-sequence die de wereld veroverde. In de sequel krijg je nog een andere versie van When you’re gone, want daar zitten de fans natuurlijk op te wachten. En wie zijn die fans? Jonge dames die in de mainstream alle mannelijk superhelden in alle maten en gewichten grondig beu zijn. Wie kan hen tegenspreken? Het zijn natuurlijk handige mensen in Hollywood die daarop inspelen met een mix van moderne musical, bekende songs in andere versie, ranzige komedie, een zedenlesje over harmonisch samenleven en de kunst van winnen. De formule werkte in het eerste deel (voor al wie niet te veeleisend was) en werkt blijkbaar nog meer in deze sequel. Maar de frisheid, sporadische originaliteit en boeiende dramatische opbouw is volledig verdwenen. Actrice Elizabeth Banks, die de kapitein van deze sequel werd, blijft de hele filmduur lang onpersoonlijk en het leverde haar een dikke hit in Amerika op.
In Europa zal dit braaf en zelfs niet onsympathiek musicalniemendalletje minder potten breken, maar bij een jonger en weinig veeleisend Magic Mike-publiek dat uit de zon wil blijven, zal hij mogelijk voor anderhalf uurtje onschuldig vertier zorgen.
