Hier zitten we met een box van de integrale serie Breaking Bad (in HD-versie) in handen. Het geeft een huivering van welbehagen, iets dat dichtbij een gevoel van triomf komt.
Waarom toch? De redenen zijn erg eenvoudig: in tegenstelling tot andere zwarte en cynische pareltjes van het kleine scherm (The Shield, The Soprano Weeds,…), zat er bij Breaking Bad geen enkele zwakkere aflevering, geen enkel flauwer moment. Niets van dat alles, tijdens deze vijf seizoenen heeft producent en scenarist Vince Gilligan ons alles, maar dan ook echt alles gezegd over de transformatie van een radeloze huisvader met longkanker tot een genadeloze drugsdealer. Bovendien wordt alles uiterst coherent en geloofwaardig verteld, en vooral zonder één enkel moment van ‘opvulling’.
Wat van bij het begin opvalt bij Breaking Bad (behalve de klappen die worden uitgedeeld door de vele bazen en hun onderknuppels) is de psychologische opbouw van de personages, altijd gedetailleerd en complex, soms bewust iets geheimzinniger, kwestie van sommige protagonisten nog onrustwekkender te maken (zoals Mike de vernietiger). De kijker wordt heen en weer geslingerd tussen angst (empathie) voor en afkeer van de antihelden, Walter White en Jesse Pinkman, die recht op een bodemloze afgrond afstevenen.
Het principe van communicerende vaten geldt echt tussen deze twee personages. Het ene personage voedt zich aan het tweede, steelt zijn jeugd, energie, leven. Want voor Walter White zijn er geen grenzen. Deze brave huisvader uit de middenklasse verandert geleidelijk aan de grote frustraties van zijn bestaan in een soort van anarchistische en vernietigende queeste, en manipuleert Pinkman, die de afschuwelijke gebeurtenissen om zich heen almaar slechter de baas kan. Uiteraard heeft deze verontrustende transformatie een grote invloed op de naasten van Walter en Jesse. Het regent absurde schadegevallen in hun buurt.
De bedenker van de serie, Vince Gilligan, probeert de kijker op geen enkel moment gerust te stellen, en als hij het wél doet, is het om hem om de tuin te leiden. De grote finale, waarover we u niets verklappen, is even sterk als de rest van de serie, en respecteert dapper de nihilistische rode draad van Breaking Bad. Eén woord volstaat: bravo!
