Synopsis
1982, Philadelphia, de spots beschijnen brutaal het publiek dat totaal uit de bol gaat... armen omhoog richting podium, eensgezind brullend... Een duivelskop in papier maché hangt boven een drumstel "Orange London" uit 1968 en spuwt gele vlammen op de voorste rijen. De spanning stijgt exponentieel wanneer de scheurende gitaar van Nigel Tufnel inzet en zo een magische show begint die het leven van iedereen die er toen was definitief een andere wending geeft...
Voor eeuwig geblokkeerd op 11 zijn de versterkers van Spinal Tap (een beroemde Engelse hardrock groep die we niet meer durven voorstellen) gereed om de US te veroveren met hun toen al legendarische klanken. Ze wachten dit precieze moment af om hun nieuwe 33 toeren plaat op de wereld los te laten, een cadeau voor de Amerikanen dat wel eens het hele genre op z'n kop kan zetten...
Klaar voor een documentaire over de belevenissen van een hardrockgroep op wereldtoernee? Zelfs al was je toen nog lang niet geboren, geen erg, Marty Dibergi legde hun memorabele belevenissen voor je vast op pellicule. Een blik achter de schermen, backstage, tot de intiemste momenten toe, zonder gène! Alsof je er zelf bij was! De zweetgeur krijg je er bovenop! Dé getuigenis bij uitstek waar een hele generatie artiesten naar refereert! Maar maakte Marty Dibergi echt wel films? En maakte Spinal Tap echt wel muziek? ...
