Misère au Borinage

Klassieker onder de documentaires over de situatie van de mijnwerkers in de Borinage tijdens de grote stakingen van 1932. Als gevolg van toenemende arbeidsongevallen en loonsverlagingen legden de mijnwerkers toen het werk stil, maar hun staking werd gebroken en er volgden represailles. Scènes waarin arbeiders confrontaties met de politie, uitdrijvingen en marsen heropvoerden moesten clandestien gedraaid worden. De film laat de harde maatschappelijke tegenstellingen zien tussen kapitaal en arbeid, kerk en volk, tijdens de crisisjaren in een rauwe anti-esthetische stijl, en is daarmee een van de eerste klassiekers van de sociale documentaire. Door de kracht van zijn boodschap bleef de film lange tijd verboden in België en Nederland.