Synopsis
Met archiefbeelden uit elf filmmusea van over de hele wereld construeerde de Oostenrijkse 'filmmaker zonder camera' Gustav Deutsch een muzikaal filmdrama over wellust. De montage is gebaseerd op visuele analogieën: overeenkomsten in lichamen, objecten, bewegingen en narratie. Deutsch koos zijn beelden uit uiteenlopende genres als documentaire, fictie, porno en propaganda, nu losgezongen en vervreemd van hun oorspronkelijke doelen. Met behulp van teksten van Hesiodus, Sappho en Plato vertelt hij een compleet nieuw verhaal.
