Cesare Deve Morire - Bespreking Cinema

De Gouden Beer van de Italiaanse veteranen Paolo (80) en Vittorio (83) Taviani berust op de knappe uitwerking van één geweldig idee. De Taviani's trokken naar één van de zwaarst bewaakte correctionele instellingen van Rome om daar Shakespeares 'Julius Caesar' op te voeren. De cast bestond uit moordenaars, drugsdealers en leden van de maffia, zware criminelen waarvan de meeste nooit meer vrij zullen komen. Laat zo'n kerels Brutus en co spelen die Caesar ten val willen brengen en je zit niet ver af van een levensechte situatie waarin maffialeden die een aanslag op de Godfather beramen. De benadering heeft dus een documentaire kant, maar ook een fictiekant. De acteurs werden in hun eigen 'omgeving' geregisseerd door een theaterregisseur en de hele ploeg door de Taviani's. Maar dat fictie-aspect wordt dan weer opnieuw gedocumentariseerd door de grauwe zwartwitbeelden (op begin en einde na), de schijnbaar losse montage en de repetitieopnames. Op die manier krijg je natuurlijk op een heel spontane manier betekenislaag na betekenislaag. Waardoor 'Cesare deve morire' uitgroeit tot een metafilm waarbij een massa interpretaties mogelijk worden.