Quixote's Island - Bespreking Cinema

De eerste langspeelfilm van Didier Volckaert is niet bepaald een schot in de roos. Het verhaal over een puber die na bijna tien jaar de dood van zijn moeder nog steeds niet verwerkt heeft, amper met zijn afstandelijke pa spreekt en op school dag in, dag uit gepest wordt en ontsnapt in een fantasiewereld, is allesbehalve origineel en onderhoudend. Het glad-strakke camerawerk van 'De zaak Alzheimer'-cameraman Danny Elsen past totaal niet bij het punkgevoel dat de productie uitstraalt. En de montage - die naar verluid onder dwang van de producenten ettelijke keren opnieuw is moeten gebeuren - zit allesbehalve goed. Toch kan je dit debuut van eigen bodem niet helemaal met de grond gelijk maken. In vergelijking met 'Ben X' en andere halfzachte middelbare schooldrama's gaat er van deze prent een anarchistisch-naïeve eerlijkheid uit. Op het spel van zowel jonge beloftes Eline Kuppens en Tiemen Van Haver als oude rot Jeroen Willems valt niets aan te merken. En bepaalde sequenties - een scène aan de leeuw van Waterloo en een 'Sledgehammer'-achtig stopmotionmoment - doen inzien dat Volckaert heel wat in zijn mars heeft. Nu alleen nog op zoek naar het juiste verhaal, de juiste geldschieters en de juiste crew!