If I want to whistle I whistle - Bespreking Cinema

Als 'If I Want to Whistle, I Whistle' opvallend realistisch, natuurlijk en geloofwaardig lijkt, hoeft dat niet echt te verwonderen. Regisseur Florin Serban gebruikte een toneelstuk als basis voor zijn film, maar hij ging wel draaien op authentieke lokaties en deed voor zowat alle nevenrollen een beroep op echte veroordeelde jeugddelinquenten. Het zijn keuzes die dit gevangenisdrama nog intenser maken dan het al was, en dat wil wat zeggen. 'If I Want to Whistle, I Whistle' is als het verhaal van een kat in een snelkookpan, met een hoofdpersonage dat zich om te beginnen al slecht in zijn vel voelt en met de minuut wanhopiger en dus gevaarlijker wordt. Het nieuws dat zijn jonge broer hem komt vertellen en het daaropvolgende bezoek van zijn moeder, het opportunisme van een bepaald onaangename medegevangene, het gebrek aan inlevingsvermogen van de gevangenisdirectie, het bouwt allemaal op tot hoofdfiguur Silviu zich niet langer kan houden en door het lint gaat. Hij weet heel goed dat hij zijn eigen situatie volstrekt onmogelijk maakt maar niets doen is geen optie. 'If I Want to Whistle, I Whistle' heeft weinig woorden nodig om veel duidelijk te maken, en dat is per definitie het kenmerk van een goeie film. (RN)