GI Joe - Bespreking Cinema

Er zijn drie manieren waarop je 'G.I. Joe: The Rise of Cobra' kan bekijken. Wie heel cynisch is, schrijft de film af als een doorzichtige poging om poen te scheppen met een bekende (speelgoed)merknaam. Zeer optimistische mensen stellen dat regisseur Stephen Sommers in wezen precies hetzelfde doet als verschillende generaties jongeren nu al een halve eeuw doen: plastic figuurtjes met elkaar laten vechten. Met een meer realistische blik kan je dan weer opperen dat deze blockbuster het stramien volgt van zoveel would-be zomerkrakers, met veel nadruk op de digitale effecten en weinig oog voor de rest. Maar hoe je 'G.I. Joe: The Rise of Cobra' ook benadert, je moet al heel welwillend zijn om van een geslaagde onderneming te spreken. Het probleem ligt vooral bij Sommers' gebrek aan variatie. Dat de regisseur zijn film uit de startblokken laat knallen met een grote actiescène, is niet meer dan normaal, maar hij vergeet om vervolgens wat gas terug te nemen. Het resultaat is dat hij de motor binnen de kortste keren doet verzuipen. 'G.I. Joe: The Rise of Cobra' is dan ook in de eerste plaats bijzonder uitputtend, al krijgt Sommers toch een kleine pluim omdat hij de infantiele humor tot een minimum beperkt. (RN)