Unspoken - Bespreking Cinema

Fien Troch won enkele weken terug de Cultuurprijs. Dat lijkt misschien wat vlug, maar wat deze Brusselse jongedame reeds heeft verwezenlijkt op zo'n jonge leeftijd mag ongetwijfeld indrukwekkend genoemd worden. Haar langspeeldebuut 'Een ander zijn geluk' viel overal ter wereld in de prijzen en met haar tweede prent levert ze een nog intelligenter, gelaagder, volwassener werkstuk af. Onderwerp is een koppel wiens dochter vier jaar terug verdween. Hij bijt zich vast in zijn werk, terwijl zij urenlang ronddoolt in winkelcentra in de hoop hun kind terug te vinden. Thuis is het haast niet uit te houden. De sfeer wordt alleen maar bedrukter wanneer een oud klasgenootje van hun dochter langskomt én de telefoon op de vreemdste momenten begint te rinkelen. Goed, het uitgangspunt doet denken aan dat van Trochs voorganger, maar daar houden de vergelijkingen op. Het camerawerk is claustrofobisch close, de acteerprestaties van Franstalige klasbakken Emmanuelle Devos en Bruno Todeschini van wereldniveau en het scenario bevat een reeks beklijvende momenten. Enkel spijtig van die nogal opdringerige metaforen. Of moeten we dat lekkende plafond anders interpreteren?