De actieve en fervente meubelmaker Daniel Blake moet zijn werk stoppen als gevolg van hartproblemen. Voor het eerst in zijn leven heeft hij hulp nodig van de staat. Hij komt in een absurde situatie terecht: zijn dokter verklaart hem arbeidsongeschikt, waarna deze vaststelling wordt ontkracht door andere “experts” en hij hierdoor zijn uitkering verliest. Plots moet hij op zoek gaan naar een andere job, en snel, want de werkloosheid zit hem op de hielen. Daarenboven heeft hij een onbestaande kennis van computers die het hem nog moeilijker maakt zijn problemen op te lossen. Dit onrechtvaardig systeem brengt armoede en uitsluiting met zich mee. Daniel deelt deze toestand met Rachel, een jonge moeder van twee kinderen. Hij helpt hen naar zijn kunnen. Een prachtige Ken Loach, zoals we van hem gewoon zijn.
Score : 8 ,5/10. Bonus : Audiocommentaar.
Hoe kan je het Marvel universum vernieuwen in een televisieserie en langspeelfilm? Het begint een beetje naar alle kanten uit te slaan… Soms op een zwakke (Luke Cage, Agents of S.H.I.E.L.D.), middelmatige (Jessica Jones, Daredevil…) of briljante manier (Captain America: Civil War, Logan...). Bovendien kunnen deze categorieën zelfs nog variëren van fan tot fan. Kortom, het is moeilijk te volgen en bij gebrek aan tijd wordt dit alsmaar moeilijker te bespreken. De verhaallijnen blijven zo de ‘dada’ van de die hard geeks. Op vlak van Doctor Strange is het duidelijk: een middelmatige film, soms doet het esthetisch gezien je ogen bijeentrekken, wat te “verwijzend” (de upgrade van Inception). Gelukkig voelt de casting beter aan. Benedict Cumberbatch geeft aan Strange een onrustig, diep en cynisch kantje. Troeven die je ook zag in Star Trek in to Darkness. Hij slaagt er zelfs in om de prestaties van Tilda Swinton en Mad Mikkelson te overtreffen, om maar te zeggen.
Score: 7/10. Bonus: Audiocommentaar, feauturettes, verwijderde en verlengde scènes...
Clint Eastwood vertolkte weleens graag de rol van de held en moest – bij gebrek aan een manier tot verjonging - zijn plaats afstaan aan jongere knapen. Geldgewijs bleef hij verhalen over de mens als “cult” object uitpluizen waarin een moment, gedraging of reflex alles verandert. Met Sully keert hij op spannende wijze terug met het ongelofelijk verhaal gebeurd op 15 januari 2009 in de Amerikaanse lucht. Een vliegtuig staat op het punt te crashen en 155 passagiers vrezen voor hun leven. Piloot “Sully” Sullenberger neemt het risico om op het ijskoude water van de Hudson te landen… Hij redt ze allemaal, maar moet erna een onaangenaam openbaar onderzoek ondergaan. Eastwood neemt dit verbijsterend verhaal in handen en regisseert het briljante duo Tom Hanks / Aaron Eckhart.
Score: 8/10
Fantastic Beasts is een interessant geval van universum-uitbreiding. Waar Peter Jackson in staat was om twee trilogieën te creëren uit Tolkiens werk (The Hobbit en The Lord of the Rings), schrijft J.K. Rowling een origineel scenario voor deze ‘prequel’ van Harry Potter dat focust op Newt Scamander, een personage gekend bij de fans. Het is fijn om te zien hoe Rowling een herkenbare formule behoudt en nieuwe elementen zachtjes toevoegt, zoals de fantastische dierenencyclopedie. Kortom, geen revolutionaire film met veel diepgang, maar eerder een aangename en luchtige film (ondanks zijn 132 minuten). Deze nieuwe trilogie belooft in ieder geval veel goeds. Zonder twijfel ook sappig en… winstgevend!
Score: 7/10. Bonus: featurettes, verwijderde scènes…
Cinefielen herinneren zich vast en zeker nog het meedogenloze Old Boy van de Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-Wook. De film telt ondertussen al 14 jaar! Sindsdien bleef zijn carrière eerder op de oppervlakte dan dat ie de hoogte inging. Zijn navolgende films zijn het publiek niet echt bijgebleven, of het nu Lady Vengeance van zijn wraaktrilogie, I'm a Cyborg, But That's Ok of zelfsThirst was. Toch valt er altijd iets te redden bij Park Chan-Wook, en dan niet enkel omwille van zijn authentieke eigenheid. Stoker herstelde het vertrouwen bij de kritieken en het publiek en creëerde zo de kans voor The Handmaiden om losgelaten te worden op de grote schermen. De regisseur showt in deze historische thriller zoals gewoonlijk genoeg durf, maar dan met een nieuwe finesse.
Score: 8/10. Bonus: featurettes, verwijderde scènes…
Na het overlijden van zijn mama moet Courgette naar een opvangcentrum….Het blijkt niet evident om gewend te raken aan zijn nieuwe woonplaats te midden van zijn verdriet, verbeelding en kindse emoties… Zijn innerlijke wereld ondergaat zware veranderingen en hij gaat vriendschappen aan met andere weesjes. Claude Barras kaart met Ma vie de courgette tactvol delicate en moeilijke onderwerpen aan. Een animatiefilm over een “schooljongen”, maar dat wonderbaarlijk past bij de “de-dramatisering” intentie.
Score: 8,5/10
Terwijl Matt Ross gewoon was om zich bezig te houden met televisieseries zoals Big Love, American Horror Story of Silicon Valley, levert hij met Captain Fantastic een diepgaande “indie” film. Hoewel men deze bestempeling soms minacht, moet men de ware realiteit niet achterhouden: een “indie” film verwijst enerzijds wel naar een genre, anderzijds betekent het ook dat gedreven regisseurs de vrijheid krijgen om – soms op een iets ongebruikelijke manier - dingen te proberen. Met Captain Fantastic kruisen verschillende concepten elkaar: vrijzinnigheid, de Thoreau filosofie, het survival genre, de hippie trend (eerder dat dan een redneck tendens). Een levensfilosofie die botst met de realiteit van maatschappelijke structuren…
Score: 8/10
In het kort :
- Ben Affleck kruipt uit zijn zwart vleermuiskostuum, zonder afstand te doen van “donkere” karma, en bekleedt in Mr. Wolff de rol van een accountant die voor de maffia werkt. Zijn leven loopt dus niet van een leien dakje.
- Emily Blunt kan ons telkens verbazen, enkel jammer dat ze geen andere film dan The Girl on the Train heeft aangenomen, wat misschien beter bij haar talent zou gepast hebben.
- Laten we eerlijk zijn: tegenover The Place Beyond the Pines is The Light between the Oceans, de nieuwe film van Derek Cianfrance, helemaal geen meesterwerk.
