Zita Swoon: A Song About A Stef Kamil Carlens - Interview Cinema

Hoe werkt zoiets dan met de rest van de band? Carlens: Ik wou ze eerst echt helemaal alleen maken. Alleen, of met de muzikanten die ik dan nodig had om één en ander in te vullen. Ik heb dat de rest van de groep ook gezegd en ik ben er ook eventjes alleen aan begonnen, maar uiteindelijk zijn we dan toch eens samen in de studio gekropen. Ik had echt geen enkele verwachting. We zouden wel zien wat er gebeurde. Ik ben vertrokken met Mauro, Mirko Banovic, Karel De Backer en Guy Van Nueten. Dat was echt een fantastische sessie: drie dagen en drie nachten – we logeerden daar ook – en ineens hadden we iets heel leuks gevonden, waarvan drie nummers op de plaat zijn terechtgekomen: 'Think About You All The Time', 'Selfish Girl' en 'Intrigue'. Ik had die songs al wel geschreven, maar we hebben ze daar aangekleed op een heel frisse manier. Iedereen was verbaasd. Dan ben ik toch terug met de groep beginnen samenwerken en hebben we de plaat toch samen afgewerkt. Je hebt in je eigen homestudio in Antwerpen opgenomen, niet? Carlens: Klopt. Bij Aarich (Jespers, red.), de drummer, en bij mij thuis. Maar je moet je daar niet te veel bij voorstellen, hoor. Dat is een computer, twee goede speakers en wat micro's. Het voordeel is dat je zo op je dooie gemakske kan werken. Je kan bij wijze van spreken gewoon uit bed stappen en je gitaar vastpakken, hé. Dat is wel relax. Does De Wolf van Thou vertelde me ooit dat een plaat thuis opnemen de creativiteit fnuikt. Omdat je letterlijk in de studio leeft. Carlens: Daar had ik geen last van. Als je het echt in leefruimte zou doen, kan ik het wel begrijpen. Als het een andere kamer is, kan je gewoon de deur achter je dichttrekken. Bij mij thuis is dat echt wel een aparte kamer. Ik moet het even kunnen loslaten. Het is niet gemakkelijk, maar ik dwing mezelf ertoe want anders zou ik zot worden. Een plaat maken is een heel intens proces. Je hebt de plaat zelf geproduced. Ooit heb je Steve Albini laten vallen als de man waarmee je graag de studio in zou willen trekken. Staat hij nog altijd op dat lijstje? Carlens: Hij stond op een van mijn vorige lijstjes. Alhoewel... Dead Man Ray is ermee gaan opnemen. Ik heb dat verhaal gehoord en dat klonk wel leuk. Maar ik kan het zelf. Ik weet waar de fouten in songs zitten. Ik heb de plaat van Bal des Boiteux geproduced. Ik zal niet zeggen dat ik alles weet of zo, maar ik heb een visie en ik weet wat af van techniek. Ik denk niet dat ik nog snel een producer ga nemen. Het kost veel en het duurt lang voor je met zo iemand echt de boel op weg zet. Meestal is dat pas als de plaat bijna af is. Jullie hebben ooit een soundtrack gemaakt voor 'Sunrise', de Duitse stille film van F.W. Murnau uit 1927. Binnenkort komt Lambchop in ons land de film live begeleiden. Carlens: Ja? Dat wil ik zeker zien. Fantastisch. Die mannen weten dat wij dat gedaan hebben. Ik ben naar hun concert in de AB geweest onlangs en ik heb Kurt Wagner er toen over aangesproken. Ik zeg: 'Hi sir...' En hij zei direct: 'Oh yeah, you're from Zita Swoon, right?' (lacht) Dus die kennen onze muziek wel. Die film is ons aangeboden door Eric Kloeck, de directeur van de Cartoon's cinema in Antwerpen, die trouwens ook een rol speelt in 'Any Way The Wind Blows' van Tom Barman. Hij speelt er die leraar Frans. Hij had ons een paar films voorgesteld die we hebben bekeken in het filmmuseum van Antwerpen. En Sunrise vonden we heel schoon. Buiten Lambchop en wij zijn er nog groepen geweest die er een soundtrack voor gemaakt hebben. Het is blijkbaar een film die heel veel mensen aanspreekt. Het is een heel naïef, maar tegelijk heel herkenbaar verhaal over ontrouw. Opvallend: er staan heel wat Franstalige nummers op A Song About A Girls. Carlens: Zo verwonderlijk is dat niet. Mijn vrouw is Franstalig, dus ik spreek al bijna tien jaar Frans thuis. Zij praat in het Nederlands tegen mij en ik in het Frans tegen haar. Het gaat je in elk geval goed af, vind ik. Carlens: Dankjewel. Het is een andere taal en het klinkt helemaal anders, maar een idee is een idee, hé. Als je iets wil zeggen, dan zeg je het gewoon. Voor dit album had je al een Franstalig nummer geschreven voor Arno's laatste plaat, French Bazaar. "Wij zijn verliefd op elkaar", zei hij daarover. Carlens: Echt? Dat had ik nog nooit gehoord. Ik ben in elk geval wel verliefd op Arno. Ik ben een grote fan, nog altijd. Arno is zo'n figuur, hij kan zulke verhalen vertellen... Hij is gewoon heel boeiend om naar te kijken en te luisteren. Hij kan soms heel rake dingen zeggen in zijn muziek. En hij is grappig. Hij is gewoon de ideale man, quoi! (lacht) Ik was wel zenuwachtig toen ik hem het nummer kwam afgeven. Maar hij vond het schoon.