The Matador: Olé! - Interview Cinema

Bond, maar niet alleen Bond: in de brutale zwarte komedie 'The Matador' kruipt Pierce Brosnan in de huid van Julian Noble, een huurmoordenaar met een gewetenscrisis die een vriend vindt in de ploeterende zakenman Danny Wright (Greg Kinnear). Brosnan met een bierbuik en vieze snor? Dat vonden wij genoeg reden voor een gesprek met de Ierse acteur en regisseur Richard Shepard... Door Bart Carteur Richard, hoe is 'The Matador' ontstaan? Richard Shepard: Ik heb het script geschreven met de bedoeling er een low budgetfilm van te maken. Ik had het personage Julian op een zodanig onaantrekkelijke manier voorgesteld, dat ik nooit had gedacht dat ik een acteur van het Pierce Brosnan kaliber zou kunnen aantrekken. Maar Pierce toonde enorm veel interesse in het verhaal, en hij hapte toe. Hoe heb jij je op de rol van Julian voorbereid, Pierce? Pierce Brosnan: Simpel: ik heb me geconcentreerd op het script, want alles wat ik nodig had was daarin te vinden. We hebben over heel wat dingen zitten discussiëren en de rest was pure verbeelding en improvisatie. Richard had zo'n sterk verhaal geschreven dat het een echt plezier was om het tot leven te wekken. Tel daarbij het feit dat we in Mexico draaiden, en je hebt één van de hoogtepunten uit mijn carrière. Wat sprak je aan in 'The Matador'? Pierce: Wat me vooral boeide aan deze film was de manier waarop het verhaal voorgesteld wordt. Het heeft iets van een theaterstuk. De scènes zijn daarenboven zo goed uitgekozen, dat ik meer dan eens perplex stond bij het lezen en tijdens het spelen van dit schitterende script. Je hebt zichtbaar plezier beleefd aan je rol van slechterik... Pierce: Ik heb me echt rot geamuseerd, zonder daarom mijn rol mee naar huis te nemen. Eens de opnamen achter de rug waren, zette ik het personage van me af. Richard heeft een zeer kleurrijk personage geschreven, dat alleen kon werken als ik omringd werd door straffe acteurs. Gelukkig waren er Greg Kinnear en Hope Davis (speelt Bean, Kinnear's vrouw, red.), die ik enorm dankbaar ben dat ze met mij dit plezier hebben willen delen. Was je verrast door het komische aspect? Pierce: Ik heb 'The Matador' eigenlijk van bij het begin als een komedie beschouwd. Een soort mix van komedie en tragedie over een droevige man die een nogal gevaarlijk en eenzaam leven leidt, aangevuld met de nodige dosis pikante humor. Richard: Het resultaat wijkt uiteindelijk weinig af van het originele script, maar aanvankelijk was het toch niet de bedoeling dat het zo komisch zou uitdraaien. We waren van plan een thriller te maken met hier en daar enkele grappige momenten, maar eenmaal we Pierce, Greg en Hope zagen oefenen voor hun rol, zagen we zo'n sterke onderlinge chemie, dat we daarop hebben ingespeeld en de film luchtiger hebben gemaakt. James Bond is definitief verleden tijd: wat mogen we in de nabije toekomst van Pierce Brosnan verwachten? Pierce: Ik hoop in elk geval dat ik nog een toekomst als acteur heb (lacht). Bond was natuurlijk een mijlpaal in mijn carrière en ik heb er veel plezier aan beleefd. Maar ik ben toch vooral trots op mijn productiemaatschappij Irish Dreamtime, die ik samen met Beau St. Clair heb opgericht. We hebben totnogtoe al 5 films gemaakt, en dat is momenteel mijn leven en passie. Het Bond-tijdperk was maar een stuk uit mijn leven. Vanwaar trouwens de titel 'The Matador'? Richard: Ik heb flink wat moeite gehad om een gepaste titel te vinden voor de film. Ik wou kost wat kost een script schrijven dat de terugkeer van het 'hitman'-genre zou inluiden, maar tegelijk wou ik ook een aparte titel voor de film. Uiteindelijk kwam mijn vrouw met 'The Matador' op de proppen. Matador betekent doder, dus het leek ons een ideale titel. In één van de leukste scènes rent Pierce door het hotel in niks meer dan zijn onderbroek en laarzen. Hoe verliepen die opnamen? Pierce: Die scène was niet eens zo moeilijk om te spelen: ik denk dat het vooral voor de knappe meisjes aan de receptie een verrassing moet zijn geweest. Ik logeerde daar immers al een week of acht: ze hadden werkelijk geen flauw benul wat ze konden verwachten (lacht). Richard: Het feit dat we vaak voor aangename verrassingen kwamen te staan, en dat Pierce bereid was om écht alles te doen wat we in gedachten hadden, maakte het een plezier om aan 'The Matador' te werken. Een onafhankelijke film maken in Mexico, zonder druk van één of andere studio of geldschieter: we zaten in een luxepositie, en konden zelf beslissen wat we wel of niet wilden doen. Zo kwamen we op een ochtend met het idee van de cheerleader op de proppen, en op een paar uur tijd hadden we de outfit gemaakt en de scène ingeblikt. Flink wat van de betere fragmenten in de film zijn een rechtstreeks gevolg van de comfortabele positie en de vrijheid die we hadden tijdens de opnamen. Je had het daarnet over je productiemaatschappij Irish Dreamtime, Pierce. Kan je ons daar wat meer over vertellen? Pierce: Irish Dreamtime is ontstaan uit de vriendschap tussen Beau en mezelf en onze wederzijdse passie voor film. De samenwerking kwam er op het moment dat ik net mijn eerste Bondfilm ('Goldeneye', red) achter de rug had. Voordien had ik al wel geprobeerd een film te produceren, maar dat was vooral een enorme mislukking. Ik had totaal geen ervaring, en dus wist ik niet waar of hoe te beginnen. Dankzij het succes van 'Goldeneye' werd het makkelijker om samen met Beau iets op te richten. Ons motto is: "Laat ons materiaal vinden dat ons bevalt, en er een fijne film van maken." En onze eerste film werd het mooie 'The Nephew'. Nog gauw even een gerucht checken: klopt het dat we binnenkort een vervolg mogen verwachten op 'The Thomas Crown Affair'? Pierce: Ik heb een hele tijd gewacht om toe te happen, omdat ik geen zin had in een vervolg. Het voelde niet goed aan. Ondertussen is er een script dat me enorm bevalt en ook Sony Pictures is zeer enthousiast, dus een tweede film zal niet lang meer op zich laten wachten. Er is goed materiaal voorhanden, en het lijkt ons het ideale moment; dus waarom niet?!