Eric Bergeron, die al - gedeeltelijk- verantwoordelijk tekende voor 'The Road to El Dorado' (2000) en het beschamende 'Shark Tale' (2004) is nu terug met een ietwat bescheidener project, dat echter even intrigerend is: 'Un monstre à Paris', waarvan de actie zich situeert in het begin van de eeuw (de 20ste, welteverstaan). Als je de maker kent weet je dat je je niet moet verwachten aan een stoffige animatiebedoening, wel aan een kleurrijke en muzikale film! Dat is een eerbare bedoeling, die Bergeron al vanaf het begin deelde met Matthieu Chédid ("M" voor de fans), op zich goed nieuws en wellicht een waarborg voor kwaliteit. Liedjes en muziek nemen hier een belangrijke plaats in, niet in het minst omdat het hoofdpersonage van 'Un monstre à Paris' een cabaretzangeres is, die haar stem ontleent aan Vanessa Paradis. Andere namen op de affiche zijn onder andere Kevin Klein ('The Tale of Despereaux'), Adam Goldberg ('2 Days in Paris'), Jay Harrington ('Better Off Ted'), Danny Huston ('Robin Hood') en Bob Balaban ('For Your Consideration'). Het verhaal behandelt een bewogen maar fictieve episode uit de geschiedenis van de Franse hoofdstad... Een tijd (1910) waarin een vreemd schepsel leefde dat wandelaars schrik aanjoeg. Twee mannen, die nochtans niet echt thuis zijn in dit soort avontuur, openen de jacht op het wezen, dat de stad liever kwijt dan rijk is. Het wordt een tocht vol verrassingen, revelaties en introspectie. Want uiteindelijk blijkt het monster niet te zijn wie je zou denken.
Deze animatiefilm wordt al lang aangekondigd. De eerste geruchten, bijvoorbeeld over het gebruik van 3D of de aanwezigheid - die blijkbaar niet bevestigd wordt - in de cast (en als scenarioschrijvers) van Eric en Ramzy, dateren al van 2006. Kortom, het is een ambitieus project waar men zijn tijd voor genomen heeft. En wie zegt ambitieus project, zegt meteen ook EuropaCorp Distribution. Niet te verwonderen dat Besson hier een vinger in de pap had, gezien de heel erg Adèle Blanc-Sec nasmaak van de film. Een film die trouwens heel wat minder slecht was dan we vreesden en ook verbazend winstgevend. We kunnen ons afvragen of Luc er zelfs niet in zou slagen om een smak geld te krijgen voor een film over zijn grote teen. Maar goed, laten we terugkeren naar deze ode aan het verleden, maar dan wel zonder nostalgie en met een voorliefde voor monsters. Het resultaat zou vanaf eind 2011 te bewonderen zijn. Afwachten of dit soort onderwerp de kijker kan bekoren... Persoonlijk heb ik een beetje schrik als ik de informatie over het project hoor. Ik hoop dat mijn voorgevoel in de toekomst nog genuanceerd wordt.
