Hoewel de stijl van David Lynch flink afwijkt van die van Glazer schept Under the Skin een verwant gevoel van vervreemding en abstracte horror zoals Eraserhead dat deed.
Maar de film van Glazer lijkt meer een botsing tussen twee werelden dan een onderdompeling in een nachtmerrie. De zoektocht van alien Scarlett Johansson gaat terug naar The Man who fell to earth van Nic Roeg met de androgyne glamrocker David Bowie als buitenaardse avonturier. Glazer koos echter voor een meer aardse celebrity – hetero, superstar dankzij The Avengers en megapopulair in de boulevardbladen – zoals Johansson om een interessant effect te sorteren wanneer ze in Glasgow geconfronteerd wordt met ‘acteurs’ die nauwelijks beseffen dat ze deel uitmaken van een film. Later gaat Glazer nog een stap verder door Hollywood-Scarlett in die hyperrealistische wereld samen te brengen met een man die door moeder natuur flink misdeeld werd. En zo neemt de regisseur de toeschouwer mee op een bizarre trip waarin menselijke interactie en humaan gedrag flink in vraag wordt gesteld. Een trip die echter moeilijk te verkopen valt aan een mainstream publiek en zij die zweren bij het sociaal-realisme.
Maar Under the Skin is wel zo’n film die kan uitgroeien tot een cult movie waarover tientallen boeken zullen geschreven worden. Een must dus.