In de meest simplistische scenarioboekjes wordt gesteld dat je protagonist actief moet zijn. Maar dat is uiteraard onzin. Een protagonist kan zeer passief blijven, maar je moet zijn of haar verhaal wel dramatiseren.
Dat is echter ongelofelijk moeilijk.
In deze adaptatie van het biografisch boek van Claire Tomalin doet Dickens alles om Nelly Ternan uit de media en de maatschappij te weren. Daardoor komt ze in een onzichtbare gevangenis terecht. Ze kan immers geen ambities koesteren, ze kan haar identiteit niet kenbaar maken en ze beseft dat ze haar doel nooit kan bereiken. Haar hele emotionele spanningsboog kan ze enkel verklanken naar Dickens en haar moeder toe. Maar die spanningsboog blijft zelfs dan grotendeels een innerlijk gebeuren.
Regisseur Fiennes, scenariste Abi Morgan en actrice Felicity Jones trekken alle registers open om Ternans drama leven in te blazen. Maar dat lukt niet helemaal – toch niet binnen een klassieke narrative constructie – waardoor het hele verhaal wat gaat slepen. Dat maakt van deze uitstekend geacteerde film helaas geen drama dat in de geest blijft rondspoken. Misschien had Fiennes zich helemaal op Dickens moeten focussen of het drama van Ternan à la Terrence Malick moeten benaderen.