Volwassen mannen die zichzelf de buik opensnijden om tegemoet te komen aan een eeuwenoude traditie, je moet goed je best doen om dat aan een modern publiek verkocht te krijgen. Veel meer je best dan 47 Ronin in elk geval. De aanpak van de Britse regisseur Carl Rinsch (vooral bekend van reclamespots en dat zie je) komt er vooral op neer dat hij iedereen nobele dialogen in de mond legt en de rest van het werk overlaat aan het publiek. Dat is zijn goed recht, maar dan moet hij niet verwonderd opkijken dat die kijker ofwel luid geeuwt ofwel luid lacht.
Met een beetje meer zin voor nuance had 47 Ronin echt iets bijzonders kunnen worden, wat die uitschuiver dubbel zo pijnlijk maakt. Rinsch laat namelijk zien dat hij zin heeft voor epische cinema en dat hij een degelijke actiescène in elkaar kan knutselen. Bovendien schudt hij occasioneel ook een oprecht creepy moment uit zijn mouw, vooral wanneer de heks van de historie opduikt. En alsof dat niet genoeg is, leidt Rinsch ook nog eens Keanu Reeves naar een overtuigende vertolking. Het is niet iedereen gegeven, neem dat maar van me aan.
