Vergeet alles wat u ooit geleerd heeft over de historische evenementen die plaatsvonden aan de kust van Campanië in 79 na Christus. De film van Paul W.S. Anderson (Death Race, The Three Musketeers en Alien vs Predator) is allesbehalve een geschiedenisles, het is uitgewerkt entertainement gebaseerd op historisch feiten met de obligatoire ingrediënten van het peplumgenre.
Onze held, Milo genaamd (Kit Harington, Jon Snow in de serie Game of Thrones), is gladiator. Hiertoe gedwongen na het afslachten van zijn familie door de Romeinen. In Pompeï, waar hij zopas naar uitgestuurd werd, maakt hij kennis met een schone en edele jonge dame, dewelke zeker niet ongevoelig is voor zijn duistere charme. Jammer genoeg is ze voorbestemd te moeten huwen met een gezant van de keizer... die toevallig ook de verantwoordelijke is van al het ongeluk van onze held.
Het is duidelijk dat de meeste moeite werd gestoken in de visuele effecten. De toeschouwer krijgt er meer dan waar voor, onder andere – u weet het al – wanneer de vulkaan zich manifesteert. Maar daarop worden de personages, die dit (liefdes)verhaal toch wat horen te animeren, vooral archetypes die wat aan menselijkheid ontbreken. En met dewelke we dus ook maar moeilijk kunnen meeleven.
