Welkom bij uw wekelijkse Cinereview! Zoals altijd overlopen we samen met u de films die deze week zijn uitgekomen, zodat we u kunnen helpen bij uw keuze. En als u deze week een filmpje wil meepikken, dan heeft u sowieso goed gekozen, want er komt heel wat moois op ons af.
We beginnen er meteen aan met “12 Years a Slave”. De Britse regisseur Steve Mc Queen geeft ons een echt pareltje cadeau. Het ijzersterke en soms gewelddadige “12 Years a Slave” vertelt het verhaal van Solomon Northup, een zwarte man die zijn vrijheid verliest en wordt verkocht als slaaf. Solomon geeft de strijd nooit op om in zijn hoofd vrij te blijven. Zeker weten: deze film laat niemand onberoerd. Absoluut niet te missen!
Voor “Oldboy” kroop Spike Lee voor het eerst terug achter de camera. Spike Lee waagt zich hier aan het moeilijk spel van de remake, om zijn eigen interpretatie te geven van het meesterwerk van Park Chan-Wook uit 2004. De pitch: “Een huisvader wordt zonder reden gekidnapt en opgesloten in een cel. Via de tv in zijn cel komt hij te weten dat hij wordt beschuldigd van de moord op zijn vrouw. Als hij vijftien jaar later wordt vrijgelaten, neemt zijn kidnapper contact met hem op…”. Wie het origineel niet heeft gezien, zal deze film beslist kunnen appreciëren, maar de anderen zullen hem misschien niet origineel genoeg vinden. De stempel van Spike Lee is niet echt aanwezig en we vragen ons een beetje af wat het nut is van deze remake.
We gaan verder met een Franse komedie met de suggestieve titel “Jamais Le Premier Soir”. Deze film vertelt ons de avonturen van Julie, vertolkt door Alexandra Lamy. Julie is een sprankelende jonge vrouw, maar voortdurend ongelukkig in de liefde. Wanneer ze via koerier op kantoor de bons krijgt, lijkt het een genadeschot. Maar dan wordt het boek "Geluk, dat kan je leren" haar bijbel. “Jamais le Premier Soir” is een plezierige film waarin zowel mannen als vrouwen er flink van langs krijgen. Ideaal voor een ontspannen avond zonder kopzorgen!
Over naar een Amerikaanse komedie en de laatste film waarin we de onlangs overleden James Gandolfini te zien krijgen: “Enough Said”. Het verhaal: “Julia en Robert, die allebei gescheiden zijn, leren elkaar kennen op een avond bij vrienden. Ze worden al snel minnaars. Alles gaat opperbest tot Julia op een dag bevriend wordt met Marianne, zonder te weten dat dit de ex-vrouw is van Albert.” Geen meesterwerk, maar het is wel lachen geblazen met deze verfijnde komedie, waarin je je makkelijk identificeert met de hoofdpersonages. Regisseuse Nicole Holofcener pakt het thema van het rugzakje dat geliefden meesleuren, met veel tederheid aan.
Deze week verschijnt er ook een Belgische film in de startblokken: “82 Dagen in April”. Bart Van den Bempt laat ons in de voetsporen treden van Herman en Marie, die door Turkije trekken met als reisgids het dagboek dat hun overleden zoon bijhield tijdens zijn eigen reis. Verfijning en emoties … een aanrader.
Deze week zullen we uitroepen tot week van de Franse cinema, want op de affiche staat er verder nog “Camille Claudel 1915”, een zoveelste film over het leven van de kunstenares, “L’amour est un Crime Parfait”, een liefdesthriller, en “Lulu Femme Nue”, een dramatische komedie met Karin Viard en onze aantrekkelijke landgenote Bouli Lanners. “Lulu Femme Nue”, meer een feel good movie dan een dramatische komedie, is een zachte kroniek over de zoektocht naar het ware zelf. We eindigen tenslotte met de komedie “Prêt à Tout” met de komiek Max Boublil. Teveel komedie doodt de komedie, en het onhandige scenario wringt zelfs niet één glimlach van onze lippen.
Wordt deze week voor u de week van de introspectie? Er komen in ieder geval geen explosies of vuurgevechten aan te pas. De cinema heeft besloten dat u ofwel moet nadenken, ofwel lachen. Open dus uw chakra’s, neem de lotushouding aan en maak uw keuze…
Graag tot volgende week voor een nieuwe Cinereview.
