Een belangrijke tip voor u naar The Desolation of Smaug gaat kijken: probeer om An Unexpected Journey, het eerste deel van Peter Jacksons Hobbit-trilogie, nog eens te bekijken (de Extended Edition is onderhand uit op dvd).
Het zal u niet alleen een hoop kopbrekens besparen, u kunt dan vooral zonder problemen in dit vervolg springen. Veel tijd om te acclimatiseren gunt Jackson u deze keer namelijk niet. Waar de eerste film (te) lang in Hobbiton bleef rondlummelen, zwiert The Desolation of Smaug ons meteen met het hoofd vooruit in de actie. In de bijna drie uur die daarop volgen, krijgen we maar zelden de kans om even op adem te komen.
Achteraf bekeken overdrijft Jackson zelfs een beetje met zijn hachelijke toestanden, met name wanneer Bilbo en de dwergen in tonnen uit het rijk van de Woudelven ontsnappen. Maar veel liever dat dan de dwaze kolder en liederen waarmee An Unexpected Journey gevuld was.
Bovendien stelt het schouwspel waarop iedereen sinds het laatste shot van die vorige film zit te wachten geen moment teleur: het kat-en-muis-spelletje tussen Bilbo en de vervaarlijk listige Smaug.
