Gabrielle en Martin houden van elkaar, diepe en echte liefde... ze zouden zo graag hun liefde aan de buitenwereld willen tonen en toekomstplannen willen bedenken.
Maar niets is eenvoudig voor hen, zelfs al begrijpt een deel van het personeel van het gehandicaptencentrum – waar ze hun dagen doorbrengen – hen en aanvaarden ze de situatie (zolang ze zich aan de strenge regels houden), begrijpt de familie van Gabrielle het eveneens, toch geldt dit helemaal niet voor de moeder an Martin.
Deze laatste wilt geen woord horen over deze idylle, en haalt Martin zelfs weg uit het centrum. Deze laatste begrijpt het waarom niet van deze oneerlijke straf, maar aanvaard ze... uit angst.
Gabrielle, langs haar kant, belandt in een depressie en tracht aan de buitenwereld te doen begrijpen dat ze haar zelfstandigheid verdient, zowel op sentimenteel vlak als op het vlak van de keuzes in haar leven.
Gabrielle werd enthousiast onthaald tijdens de presentatie op de festivals van Locarno en Angoulême. De film stelt intimistische en eerlijke vragen over de bemoeienis van de maatschappij, de familie en alle andere instanties die terecht/onterecht personen met een handicap omkaderen.
