Yut doi jung si - Bespreking Cinema

Filmpoëet Wong Kar Wai die zich aan een 'martial art'-prent waagt: het hoeft niet te verbazen. Jaren terug - lang voordat andere Aziatische arthouse-goden als Ang Lee en Zhang Yimou zich aan het genre waagden - blikte hij 'Ashes of Time' in. Dat hij deze een tijdje terug opnieuw bezocht omdat hij niet tevreden was over de originele versie, leek een teken aan de wand. Ook zijn nieuwe kungfu-onderneming gaat immers gebukt onder een resem van gebreken. Opvallendste mankement is het hikkerige vertelritme. Wat in principe een rechttoe, rechtaan biopic over Bruce Lee-leermeester Ip Man had moeten zijn, verwordt in de handen van de cinemadichter tot een haast potsierlijk heldendicht waarin gebeurtenissen amper verklaard worden en bepaalde personages - waaronder de door Chen Chang vertolkte spion/kapper Scheermes -absoluut niets bijdragen tot het verhaal. Daarnaast slaagt Kar Wai er ondanks enkele verbluffende kunst- en vliegshots niet in om het duizelingwekkende niveau van 'Crouching Tiger, Hidden Dragon' of 'House of the Flying Daggers' te halen. Daarvoor kamp je te vaak met déjà vu-momenten of met compleet kapot gemonteerde sequenties. Gelukkig weet de Hong Kong-cinest zijn kenmerkende hartzeermomenten nog in het verhaal te verwerken. Maar zelfs die beginnen afgezaagd aan te voelen.