Astérix et Obélix: God Save Brittania - Bespreking Cinema

'Au service de Sa Majesté' luidt de Franse titel van deze vierde Asterix-film, een duidelijke knipoog naar de Britse geheime agent die dit jaar 50 kaarsjes mag uitblazen. Het begin van 'Asterix & Obelix bij de Britten' zet die link nog wat meer in de verf met een generiek die zo van de Bond-band gerold lijkt. En zo hoort het ook. De Asterix-strips van Goscinny en Uderzo doen tenslotte zelf niets liever dan geinig verwijzen naar de populaire cultuur. In het oorspronkelijke album 'Asterix en de Britten' duiken bijvoorbeeld de Beatles op, om maar iets te zeggen. Het is dan ook bijzonder vreemd dat de makers van 'Asterix & Obelix bij de Britten' achteraf bekeken weinig moeite doen om die kant verder uit te diepen. Onze helden lopen al eens een illegaal (een man 'zonder papyrus') tegen het lijf die naar het beloofde Engeland wil en het dorp van de Britten lijkt verdacht op Hobbiton maar daar blijft het ongeveer bij. Voor de rest ligt al het gewicht bij de acteurs en een handvol grappen (het Engelse accent) die verschillende keren herhaald worden. Depardieu, Baer, Deneuve, Luchini en collega's doen dat best prima en soms valt er echt te lachen, maar het ritme van de film zit verkeerd en het gevoel dat er zoveel meer in zat, blijft voortdurend knagen. Niet aangenaam, kan ik u verzekeren. (RN)