Porfirio - Bespreking Cinema

Porfirio Ramirez, verlamd na een verloren kogel van een politieagent, brengt zijn dagen door tussen zijn bed en zijn rolstoel. Voor het minste wordt hij geholpen door zijn zoon en zijn vriendin. De man rekent op zijn advocaat die hem belooft een schadevergoeding te verkrijgen van de staat. Enkel dat deze laatste vaker afwezig is en zich begeven naar het advocatenkabinet is voor Porfirio geen sinecure... Deze eerste langspeelfilm van de Zuid-Amerikaan Alejandro Landes, gebaseerd op waargebeurde feiten, vermengt realisme (soms zeer rauw), onirisme en ironie. De vele statische beelden en stiltes (of de minimalistische dialogen, afhankelijk van de situaties) geven goed het humeur weer dat zich op het scherm afspeelt, de psychologische evolutie van het personage, vertolkt door de 'echte' Porfirio. Tussen haakjes, alle acteurs zijn amateurs (de zoon is de echte zoon, en de verloofde is een buurvrouw...), wat aan de film een zeker documentaire-gevoel geeft. Het laatste half uur baadt in een soort van wanhopige humor (maar daarom nog geen 'Man bijt hond' toestanden). Die humor wordt ook vertaald in de liedjes die de verlamde Porfirio improviseert in zijn verbeelding. 'Porfirio' kan het best gezien worden als een pakkende 'innerlijke reis'.