The Deep Blue Sea - Bespreking Cinema

Voor een voormalige boekhouder maakt Brit Terence Davies toch wel zeer gevoelige, emotionele en filmische cinema. Met 'The Deep Blue Sea' waagde de schrijver-regisseur zich voor het eerst aan de adaptatie van een toneelstuk, met name het gelijknamige theaterstuk van Terence Rattigan ('The Browning Version', 'The Winslow Boy'). En Davies wist het helemaal naar zijn hand te zetten. Hij respecteerde de intenties van Rattigan, maar herstructureerde het verhaal naar de 'Brief Encounter'-achtige point of view van zijn ietwat tragische heldin Hester (Rachel Weisz). Door bovendien te starten met de zelfmoordpoging van de vrouw kon Davies zich helemaal laten gaan in waar hij altijd door gefascineerd is geweest, dromerige flashbacks. Het eindresultaat is zeer stevige en mooie cinema die bijna hunkert naar het niet zo eens aangename tijdperk van de vroege jaren '50 waarin zelfmoord bij wet verboden was, vrouwen in alle omstandigheden verondersteld werden bij hun doodsaaie echtgenoten te blijven en seks geen essentie was voor een geslaagd huwelijk. Uiteraard is het tempo van 'The Deep Blue Sea' wat 'ouderwets traag', maar dat zit nu eenmaal in zijn genen van zelfverklaarde dinosaurus Davies.