Wuthering Heights - Bespreking Cinema

Smachtende zielen die te welopgevoed of bang zijn om elkaar hun passie te verklaren. Dat is waar je aan denkt als je geconfronteerd wordt met 19de-eeuwse Britse romantiek. Het is allemaal de schuld van Jane Austen natuurlijk, maar gelukkig was zij niet de enige die toen boeken verzon. Zo publiceerde Emily Brontë, de middelste van drie schrijvende zussen, in 1847 een verhaal dat op het eerste gezicht ook ging over de clash tussen liefde en sociaal ongunstige omstandigheden. Het grote verschil was dat 'Wuthering Heights' er donkere passie, wraakgevoelens, mishandeling en zelfs hints van necrofilie aan toevoegde. Heel wat anders dan de stijf deftige dames en heren uit 'Emma' of 'Sense and Sensibility'. In het verleden deden de verfilmingen van 'Wuthering Heights' hun best om die duisternis zoveel mogelijk in te perken. In haar nieuwe versie duikt Andrea Arnold er echter in met het hoofd vooruit. Deze 'Wuthering Heights' grijpt je bij het nekvel en duwt je met de neus in de zompige heidegrond van Noord-Engeland, waar een gure wind de heuvels geselt en je vaker striemende regen dan warme zon ziet. Door zich vooral te concentreren op de kinderjaren van haar personages en de tweede helft snel af te haspelen, trekt Arnold haar film wat uit het evenwicht. Maar dit is niettemin imposante cinema. (RN)