Millenium 2 - Bespreking Cinema

Laten we wel wezen: de eerste 'Millennium'-film was geen instant klassieker. Vlot gemaakt en energiek, dat zeker, maar het was niet alsof de thriller je anderhalf uur op het puntje van je stoel zette. Anderzijds ging het wel degelijk om een film die een poging deed om een bioscoopscherm te vullen en er dus op zijn minst goed uitzag. Dat kunnen we van 'Millennium 2: De vrouw die met vuur speelde' niet meer zeggen. Het was altijd al de bedoeling van de producenten om enkel het eerste deel aan te pakken als een bioscoopfilm en de rest als tv-episodes in te blikken. Het is dus niet verwonderlijk dat de serie nog een paar van haar troeven uit handen geeft. De plotgaten die nu en dan gapen in 'De vrouw die met vuur speelde' vallen dan ook des te meer op. Wat nog overblijft, is de lichtjes perverse geest van de betreurde schrijver Stieg Larsson, een lekker tempo, een intrigerende achtergrond (vrouwenhandel) en vooral het personage van Lisbeth Salander. Eigenlijk zat je tijdens de eerste film al voortdurend te wachten tot ze terug zou opduiken en deze keer wordt ze nog meer op het voorplan geschoven. Niemand die daarover zal klagen, me dunkt. (RN)