Geen tijd of zin in dure reizen naar Bora Bora of Guatemala? De cinema is ook een beetje reizen. Dankzij globalisering liggen er niet enkel avocado’s in de winkel, maar projecteren bioscopen zelfs in ons kleine Vlaanderen internationale films.
Sterker nog, van de 80 releases deze zomer komt er maar 1 uit België. Tellen we co-producties mee, dan komen we aan 4 films met een Belgische vingerafdruk. Op de kaart lichten andere delen van de wereld dan weer wel op, helemaal tot in Japan.
Met andere woorden: uw staycation heeft nog nooit zo ver kunnen reiken. Waarheen wilt u deze week niet reizen?
Deze kaart toont het aantal films dat deze zomer in de zalen komt in UGC cinemas per land. Voor de telling op deze kaart werd het vermelde land van herkomst op de filmpagina’s van cinenews gebruikt. Op IMDB en Letterboxd werd bijkomende informatie verkregen over de films in kwestie.
Amerikaanse nachtmerrie
22 van de 80 releases importeren Vlaamse zalen deze zomer uit de Verenigde Staten. Met de gebruikelijke Amerikaanse grootheidswaanzin vliegen eerst en vooral superhelden door de lucht. In ‘Superman’ speelt David Corenswet de meest geliefde illegale migrant ter wereld en in ‘The Fantastic Four: First Steps’ houdt publiekslieveling Pedro Pascal zijn drie mutantenvrienden (en zichzelf) in toom en wellicht redden ze ook de wereld.
Die zelfverheerlijking komt gelukkig met voldoende tegengewicht uit het duistere land van de horrorfilms. Allereerst spat al-dan-niet-onschuldig bloed op met de remake van de nineties slasher-thriller ‘I Know What You Did Last Summer’, hopelijk iets minder langdradig. In september komen de Warrens duivels uitdrijven in ‘The Conjuring: Last Rites’, hopelijk met meer dan een simpele jumpscare.
Maar vooral de Monkeypaw productie ‘Him’ is er eentje om naar uit te kijken. Of deze allegorie voor de gruwelijke kost van roem en macht even beklijvend zal blijken als ‘Get Out’ (2017) valt nog af te wachten. Wat mij hoopvol stemt is dat het productiehuis van Jordan Peele tot nu amper teleurstelde.
Wat nooit teleurstelt, is nostalgie en daarvoor kan u terecht bij de reboot ‘The Naked Gun’ met Liam Neeson en ‘Karate Kid: Legends’ met Jackie Chan. De vraag is of dat jeugdsentiment doorheen de tijd niet buiten proporties is gegroeid?
Cynischer wordt het met de nieuwste thriller-komedie van Darren Aronofsky ‘Caught Stealing’ en de western-komedie van Ari Aster ‘Eddington’. Ook Ron Howard stopt nog lang niet met filmmaken en presenteert ons de overlevingsthriller ‘Eden’. Deze drie films beloven de smerige kant van het menselijke ras bloot te leggen.
Maar met de huidige geopolitieke situatie, kan ik mij inbeelden dat u niet op zoek bent naar die verscheurde staten van Amerika. Misschien zoeken we het beter wat dichter bij huis.
Hastings nooit vergeten
Allereerst lichten het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk op, met 8 en 16 films respectievelijk. Tussen dat aanbod zitten verrassend veel komedies. ‘Certains l’aiment chauve’ parodieert (althans in zijn titel) de Marilyn Monroe klassieker ‘Some Like it Hot’ (1959). In ‘The Roses’ geraken kleppers Olivia Colman en Benedict Cumberbatch in de clinch ondanks hun “perfecte” huwelijk - de titel is niet per ongeluk een verwijzing naar de War of the Roses.
Spannender is de actie-avonturenfilm ‘William Tell’ waarin de Deense acteur Claes Bang een pijl door de appel schiet die balanceert op het hoofd van zijn zoon. Voor het serieuzere werk moeten we bij de verfilming van de bestseller ‘The Salt Path’ met Jason Isaacs en Gillian Anderson zijn.
Ondertussen doet de Franse horror-grootmeesteres Julia Ducournau ons in ‘Alpha’ vrezen voor een nieuwe ziekte die zijn slachtoffers in marmer verandert. De eigenzinnige regisseur Luc Besson brengt vlak na de remake van de Dracula rip-off ‘Nosferatu’ (2024) zelf zijn prequel van ‘Dracula’ naar de zalen: ‘Dracula’.
De Engelsen spelen in op ons gevoel voor nostalgie met ‘Downton Abbey: The Grand Finale’ - een eerbetoon aan wijlen de onverslaanbare dame Maggie Smith. En een gerestaureerde versie van Derek Jarman's ‘Caravaggio’ (1986) verandert het witte doek opnieuw in het canvas van een genie uit de kunstgeschiedenis.
De Fransen zoeken hun verhalen in de actualiteit met verschillende documentaires. De meest sprekende is ‘Youth (Hard Times)’, het vervolg op ‘Youth (Spring)’ over de Chinese textielindustrie en werd door critici alvast met laaiend enthousiasme onthaald. Het derde deel ‘Youth (Homecoming)’ laat nog iets langer op zich wachten.
Europapa
Elders in Europa voelt het cinema-landschap steeds minder conventioneel aan, maar daarom niet minder interessant - integendeel. De verhalen die ons bereiken gaan veel vaker over relationele problemen. Een persoonlijke, dramatische touch is ons niet vreemd.
Het broeierige Griekenland brengt ons ‘Hot Milk’ met Emma Mackey en Vicky Krieps, terwijl het kille Zweden ons meesleurt in het ongelooflijke verhaal van ‘The Swedish Torpedo’ Sally Bauer, die tijdens de eerste wereldoorlog koste wat het kost het Kanaal wou overzwemmen.
Uit Spanje klinkt de film ‘Sorda’ erg luid waarin een dove vrouw zich zorgen maakt om haar connectie met haar horende man en kind. Italië brengt zowel een komedie ‘10 giorni con I suoi’ naar de zalen als een historische dramafilm ‘Le Assaggiatrici’ over de voorproever van Hitler. Over range gesproken.
De Noorse schrijver-regisseur Dag Johan Haugerud trakteert ondertussen op de eerste twee delen van zijn nieuwste trilogie: ‘Sex’ en ‘Love’. Het derde deel ‘Dreams’ komt in december uit. Samen moeten ze zowel fysieke als romantische aantrekking tussen mensen onderzoeken en vooral de relaties die daaruit voortvloeien afzetten tegen de sociale verwachtingen van de 21ste eeuw. Een hele boterham als u het mij vraagt.
Wie ook geen vreemde is voor persoonlijke verhalen, is de Noor Joachim Trier, die doorbrak met ‘The Worst Person in the World’ (2021). Zijn nieuwste film ‘Sentimental Value’ draait om een verzuurde vader-dochterrelatie en kan steunen op het vakmanschap van acteur Stellan Skarsgård.
Hier komt tevens de enige zuiver Belgische productie kijken: de documentaire ‘Ufo’s boven België’ over mysterieuze beelden en complottheorieën aan het einde van de jaren 1980. Het enige dat nog Belgischer is, is de vierde Smurfenfilm met de weinig begeesterde titel ‘Smurfs: The Movie’ en die komt eigenlijk uit de VS.
Het einde van de wereld
Exotischer voor op uw staycation is de Aziatische cinema. Daar komen verschillende oudere films opnieuw van in de zalen.
De aanwezigheid van Japan is grotendeels te verklaren door de retrospectieve over de cinema-grootmeester Akira Kurosawa. Zijn meesterwerken ‘Seven Samurai’ en ‘Ikiru’ zijn immers vers gerestaureerd en dus komt zijn visuele genie eindelijk opnieuw tot zijn recht op het grote scherm.
Andere, moderne Japanse films zijn de horror-thriller ‘Exit 8’ over een man die de uitgang van ondergrondse tunnels niet meer vindt, de dramafilm ‘Super Happy Forever’ over liefde, verlies en een rode pet, en de anime ‘Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba Infinity Castle’, het eerste deel van de finale van de Demon Slayer franchise.
Vanuit India haalt men ‘Pather Panchali’ van Satyajit Ray vanonder het stof. Deze dramafilm uit 1955 over een priester die droomt van een beter leven op het Indische platteland, beklijft ook vandaag nog.
‘Brief History of a Family', een thriller uit China, is het langspeeldebuut van regisseur Lin Jianjie. Deze internationale co-productie won al menige prijs. Eentje om naar uit te kijken.
Terra Incognita
Het opvallendste is de grijze vlek die Afrika vormt op de kaart. Geen enkele film uit dat continent bereikt ons deze zomer. De vraag dringt zich op: maakt men er minder films of bereiken ze ons simpelweg niet? Wilt u toch op zoek naar Afrikaanse films, daarvoor kan u volgend jaar opnieuw terecht bij het Mooov filmfestival in Gent en het Afrika Filmfestival in Leuven. Of snuister eens rond op uw favoriete streamingplatform.
Ook Zuid-Amerika blijft relatief onverkend terrein, met uitzondering van de Peruviaanse film ‘Kayara’. Natuurlijk moet ook vermeld worden dat de releases van deze zomer maar een momentopname zijn. Zo vermeldt deze kaart niet het beklijvende ‘Manas’ uit Brazilië dat eerder dit jaar zijn release kende.
Belgische vingerafdruk
In conclusie: internationale films houden onze Vlaamse cinema’s recht, maar we kunnen ons net nog verder uitwerpen en nog meer films uit alle uithoeken van de wereld tonen.
Anderzijds kijken steeds meer internationale productiehuizen richting ons kleine landje. Dankzij onze tax shelter en onze kleinschaligheid zien ze ons als een interessante partner: creatief en vindingrijk. Dat belooft niet alleen veel goeds voor Belgische producties, maar ook voor internationale samenwerkingen.
Op naar een nog vollere kaart!
Cinenews-journalist: Senne Cambré
