Gamer - Bespreking Cinema

De zotte regisseurs van de twee 'Crank'-films houden zich ietsje meer in, al wil dat nog altijd niet veel zeggen. Aan fun geen gebrek, maar de rest lijdt eronder. Schietpartijen, ontploffingen, waanzinnige camerabewegingen, bizarre karakters, fluokleurige belichting, hels lawaai, gitzwarte humor, geflipte dansnummers, Mark Neveldine & Brian Taylor laten zich weer kennen. Net als in hun doorbraakfilms (de twee 'Crank'-avonturen) putten ze zich in 'Gamer' weer uit in vondsten die weinig anderen tussen de oren zou krijgen. Waar 'Crank' (en zeker de opvolger 'Crank: High Voltage') op de duur vooral begon te vermoeien, houdt 'Gamer' het bovendien langer uit. Daar zal de aanwezigheid van hoofdacteur Gerard Butler ook wel iets mee te maken hebben. Niet alleen heeft hij per definitie meer diepgang te bieden dan 'Crank'-held Jason Statham, hij krijgt van de regisseurs ook een klein beetje meer ruimte om behalve zijn spierballen ook zijn emotionele kwaliteiten te laten zien. Het grote zwakke punt van 'Gamer' is echter dat de dramatische kant alles bij elkaar genomen bitter weinig voorstelt, terwijl er veel meer te doen viel met het universum waarin de film zich afspeelt. Op een handvol prikkelende implicaties na (het vermelde gesjoemel met digitale verkiezingsresultaten bijvoorbeeld) werken Neveldine & Taylor het intrigerende basisidee nauwelijks uit. Intelligentie is niet iets om zich voor te schamen, mijne heren. Ook niet als je actiefilms maakt.