Ignace Maekelbergh
Ignace Maekelbergh is een 23-jarige masterstudent film- en televisiestudies binnen de communicatiewetenschappen aan de Universiteit Gent. In het jaar 2018 studeerde hij af als rechtspracticus aan Hogeschool VIVES en besloot hierna een studieswitch te maken, strevend naar een carrière in de film- en televisiesector. Hij heeft zijn hart verloren aan ‘moderne’ oeuvres van o.a. David Fincher en Wes Anderson, maar kan evengoed in zwijm vallen voor het nihilisme van de film noir en de controversiële stijl van de Franse Nouvelle Vague. Naast zijn interesse voor film heeft hij een passie voor mixologie, iets dat door film en popular culture in hem is aangewakkerd.
CHARLIE EN HANNAH GAAN UIT (2017) – BERT SCHOLIERS Absurditeit op zijn best
Charlie en Hannah gaan uit is het regiedebuut van Bert Scholiers en leverde hiermee al meteen een onvergetelijke film af. Scholiers schreef samen met Hilde Van Mieghem het scenario voor Smoorverliefd (2010) en Sprakeloos (2017), maar met Charlie en Hannah gaan uit bracht hij zijn eigen film uit die het 44ste FilmFestival van Gent afsloot. Het is een romantische komedie over twee hartsvriendinnen, vertolkt door Evelien Bosmans en Daphne Wellens, die in Antwerpen de nacht van hun leven meemaken. Maar het is zoveel meer dan dit. Bekleed in een zwart-wit jasje met Woody Allen-achtige invloeden en gekenmerkt door absolute absurditeit, biedt Charlie en Hannah gaan uit perverse dialogen over liefde en seks met bizarre ontmoetingen en situaties.
Charlie en Hannah zijn tegenpolen op vlak van persoonlijkheid: Charlie is gevat en onbereikbaar, terwijl Hannah praatziek, neurotisch en altijd verliefd is. Ze besluiten om het Antwerpse nachtleven in te duiken en wanneer de vriendinnen beslissen om een ‘magisch snoepje’ te nemen, kan de absurditeit beginnen. Hun borsten beginnen te praten, een ananas vliegt voorbij en alle wetten van de fysica worden doorheen de film genegeerd. De wegen van de vriendinnen worden uiteindelijk gescheiden, waarbij ze elk hun eigen avonturen meemaken. Zo bevindt Charlie zich in een bizar bordeel met Jane Austenpersonages, terwijl Hannah een reis maakt door het universum. Beide vrouwen krijgen hierbij gezelschap van een mannelijk personage, zodat ze niet alleen zouden zijn in hun wonderbaarlijke uitstapjes.
De film zit vol filmische referenties en neemt inspiratie uit klassieke werken zoals Woody Allen’s Manhattan (1980) en heeft iets weg van Richard Linklater’s Before Sunrise (1995). De dialogen zijn echter niet zo diepgaand als de voornoemde films, maar focussen eerder op humoristische anekdotes en de perversiteit van de liefde. Naast een bijzonder verhaal, wordt er ook gebruik gemaakt van impressionante decors die het surrealistische aspect van de film verder accentueren. Gebouwen kunnen praten, een ijsbeer wordt gebruikt als vervoermiddel en een zwart gat is effectief ook een zwart gat. Ook op vlak van cameratechnieken en montage is de film een unieke ervaring. De beelden worden visueel aantrekkelijk overgebracht door het gebruik van een zwart-wit filter, maar staat ook ten dienste van het narratief. Het beeldformaat verandert af en toe en in een bepaalde scène komt er wel kleur aan bod, die dan weer een totaal andere dimensie geeft aan de film. Dit alles wordt gegoten in een speelse en charmerende stijl met een jazzy en artistieke ondertoon, zowel cinematgrafisch als muzikaal. Scholiers werkte hiervoor samen met de Nederlandse filmcomponist Chrisnanne Wiegel waardoor een gezellige jazz soundtrack tot stand is gekomen, die perfect past bij de film.
Niet alleen Evelien Bosmans en Daphne Wellens zetten goede acteerprestaties neer, ook Frances Lefebure levert een personage dat in haar eigen opzicht schitterd. Haar personage Marie geeft de ene oneliner na de andere en steelt zo elke scène waarin ze voorkomt. Bovendien doen er een aantal toffe (vaak niet-zichtbare) cameo’s zich voor, waaronder Titus De Vooght en enkele leden van Neveneffecten.
De Belgische filmindustrie heeft er sinds 2017 met Charlie en Hannah gaan uit een aparte film bij, die niet bang is om anders te zijn. Scholiers wijkt af van de klassieke Vlaamse film en biedt iets uniek en nieuws aan. Realisme maakt plaats voor het surrealistische, iets wat in de Belgische filmindustrie enkel nog maar werd gedaan door regisseur Jaco van Dormael. Natuurlijk is dit niet zonder risico, aangezien deze soort films niet voor iedereen zijn weggelegd. Toch is het een absolute aanrader en verdient het een speciale plek in de Belgische filmgeschiedenis.
Charlie en Hannah gaan uit is een absurd en charmante film die een ode is aan het plezier van het leven en laat je genieten van begin tot einde. Perfect dus om de avond mee af te sluiten en te dromen naar nachtelijke avonturen vol onlogisch plezier.
