“Ik voelde mij dik, eenzaam en alleen”

In ‘Seule a mon mariage’ geeft Tom Vermeir gestalte aan een wereldvreemde eenzaat die op zoek gaat naar de liefde. Het is zijn eerste Franstalige hoofdrol. Voorlopig verschijnt de film enkel in de Waalse en Brusselse zalen maar – zo vertrouwde Tom ons toe – binnenkort komt hij wellicht uit in Vlaanderen. 

Ook al geniet de succesvolle theateracteur – die eveneens opvallende rollen vertolkte in de film ‘Belgica’ en televisiereeksen als ‘Salamander’, ‘De Dag’ en ‘The Team’ – dezer dagen van een welverdiende vakantie in de verre Filipijnen, toch wisten we hem te strikken voor een telefonisch interview. Want in eigen land is Tom Vermeir momenteel te zien in ‘Seule a mon mariage’, het langspeeldebuut van de Roemeense documentairemaakster Marta Bergman. Het is zijn eerste Franstalige hoofdrol. Daarvoor kwam hij heel wat kilo’s bij en plakte hij zijn haren zo keurig tegen zijn schedel dat hij er haast onherkenbaar uitzag. “Deze rol bood me de kans om een totaal andere kant van mezelf te laten zien”, aldus Vermeir.

Tom-Vermeir
Foto: Munkie


Waarover gaat ‘Seule a mon mariage’?

Tom Vermeir: “Een jonge Roma-vrouw laat haar kind achter in Roemenië om in België het geluk te zoeken. Via een huwelijksbureau komt ze in contact met de zonderlinge Bruno – het personage dat ik vertolk. Hij verlangt naar gezelschap, een vrouw, de liefde. Samen proberen ze er het beste van te maken. Dat blijkt niet zo evident. Zij had zich het leven in België heel anders voorgesteld. Hij had andere verwachtingen van het huwelijk. Of misschien wel van de vrouw in het algemeen.
Het mooie aan deze film is dat hij geen voorspelbare weg inslaat. Je zou denken dat zo’n meisje hier meteen in de seksindustrie belandt. Dat ze in allerlei ongure situaties terecht komt. Maar dat gebeurt niet. Dit is het verhaal van twee pure zielen met niets dan goede intenties, die er desalniettemin niet in slagen om ze waar te maken. Het gaat over zoekende mensen met verwachtingen die de realiteit overtreffen.”

De Roemeense actrice Alina Serban (31)  is je tegenspeelster. Klikte het onmiddellijk tussen jullie?
“Zij is net als ik bevlogen met theater bezig. En ze is bepaald een geëngageerde dame, zeker wat de Roma-problematiek betreft. Bovendien is ze ook een heel felle, dus ja, Aline en ik kwamen goed overeen! Het was inspirerend om met haar samen te werken.

Wat trok jou zo aan in de rol van Bruno?
“’Seule a mon mariage’ is de tweede film waarin ik meespeel. In de eerste, ‘Belgica’ van Felix van Groeningen, vertolkte ik de liederlijke Frank: een rol die misschien wat dichter bij mezelf ligt. Bruno is in alles het tegenovergestelde van Frank. Bovendien moest ik ditmaal in het Frans spelen. Die uitdagingen boden mij de kans om een totaal andere kant van mezelf te laten zien. Ik besloot zelfs om voor deze rol een kilo of vijventwintig bij te komen. Afijn, twintig… Overdrijf toch niet altijd zo, Vermeir! (lacht)
De stijl van ‘Seule a mon mariage’ verschilt ook enorm van die van ‘Belgica’. Marta Bergman, de regisseuse, is oorspronkelijk documentairemaakster. Ze had nog geen ervaring met fictie en dat merk je, dat zie je. Zij pakte het heel anders aan dan Felix. Donkerder. Dat stond mij dan weer toe om anders te spelen. Als acteur is het fijn om telkens nieuwe ervaringen op te kunnen doen.”

In een eerder interview noemde je Felix van Groeningen een echte ‘acteursregisseur’ en zei je dat Marta Bergman – vooral bekend om haar documentaires over de Roma-gemeenschap –  de dingen veel meer laat gebeuren, in de hoop dat de monteur er het beste uithaalt. Nu de film af is: heeft hij dat gedaan?
(lacht) “Over het algemeen ben ik wel content, ja! Zowel wat de film betreft als mijn personage. Toen ik hem de eerste keer zag, wist ik niet goed wat ik ervan moest denken. Ik keek vooral kritisch naar mezelf, naar mijn spel. Niet naar de film in zijn totaal. Maar tijdens de tweede visie was ik volledig mee. Het is een mooie, trage vertelling geworden.”

Tom-Vermeir
Foto: Munkie

Even terug naar de vijfentwintig kilo – of waren het er nu twintig?- die je bent bijgekomen. Was dat echt voor je rol  of was het eerder een dankbaar excuus om je eens volledig te kunnen laten gaan?
(lacht betrapt) “Eh… Marta benadrukte meermaals: dat heb ik toch helemaal niet gevraagd? Maar ik vond gewoon dat het beter bij Bruno paste. Die kilo’s er nadien weer afkrijgen… Dat was een kwalijk gevecht! Laat ons zeggen dat ik bijkomen toch een stuk toffer vind dan afvallen.” (lacht)

Kevin Janssens waagde onlangs ook een poging en kwam zeventien kilo bij voor zijn rol in ‘De Patrick’. Robert De Niro daarentegen kwam zonder overdrijven23 kilo bij voor zijn memorabele rol in Raging Bull en sleepte daarmee zelfs een Oscar in de wacht.
“Ik heb geen Oscar gekregen, nee. (lacht droog) Er zijn verschillende soorten acteurs. Ik ben van het type dat graag transformeert. In het theater heb je veel meer theatrale middelen ter beschikking. Als filmacteur heb je minder mogelijkheden en val je vaak terug op je eigen uiterlijk.”

Hoe verliep de eerste draaidag van ‘Seule a mon mariage’?
“Och, dat was heel triestig. (lacht) De volledige ploeg verbleef in Roemenië. Ik stond al wat papperig, voelde mij niet goed in mijn vel. Er werd me gezegd dat ik naar het appartement van Bruno moest rijden, in Luik. Daar, in die verlaten ruimte, lag een stapeltje kleren voor mij klaar en wachtte een styliste me op, die mijn haar goed legde. Nadat zij vertrokken was moest ik achter een tafel plaatsnemen om via Skype tegenspel te geven. Toen ik klaar was deed ik die kleren weer uit en vouwde ze op, trok de deur achter mij dicht en reed weer naar huis. Ik voelde mij dik, eenzaam en alleen. Dat heeft de toon gezet: zo heb ik mij de verdere draaiperiode gevoeld. (schatert) Gelukkig kan ik daar de humor wel van inzien.”

Je hebt de moed dus niet verloren. Welke nieuwe projecten heb je in het vooruitzicht?
“Na mijn verblijf hier in de tropische Filipijnen vlieg ik er meteen weer in. Stef Lernous (regisseur en artistiek leider van het theatergezelschap Abattoir Fermé, nvdr.) staat in de startblokken om een bioscoopfilm te draaien die ‘Hotel Poseidon’ zal heten. Over een rare kerel die levensmoe is en met zijn stervende tante in een hotel verblijft, terwijl hij achtervolgd wordt door een roodharige nymfomane en zijn moeder hem geen moment met rust laat. Hij is eigenlijk voortdurend op de vlucht voor iedereen. We beginnen over twee weken te draaien, ik heb de hoofdrol maar verder weet ik nog steeds van niets! (lacht) Veel voorbereidingen kan ik dus niet treffen. Stef heeft zoiets van: we zien wel hoe het loopt.
En tegen die tijd is ‘Porselein’ tevens gemonteerd, een Nederlandse film waarin ik een van de hoofdrollen voor mijn rekening neem (samen met de Nederlandse actrice Laura de Boer, nvdr.). Geen idee wanneer die exact uitkomt.
En dan zit er nog wel wat televisiewerk en theater in de pijplijn. Binnenkort komt komt de serie ‘De Twaalf’ van Wouter Bouvijn op antenne. Binnenkort beginnen ook de opnames van de series ‘Beau Sejour II’ en ‘Grond’ van Zouzou Ben Chika. Daarnaast ga ik ook met Koen Degraeve in een regie van Yahya Terryn een theaterbewerking maken van de film ‘Locke’ van Tom Hardy.

We kijken ernaar uit maar geniet eerst nog maar van je vakantie!

 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …