Ricky - Bespreking Cinema

'Ricky' begint als een 'kitchen sink'-drama dat iets wegheeft van de films van Ken Loach of de gebroeders Dardenne. In een lang aangehouden shot maak je kennis met een marginale vrouw die moederziel alleen op haar jonge dochtertje past, die elke dag in een zielloos fabriek werkt en die in een troosteloos appartement woont. Wanneer ze kennismaakt met een Spaanse immigrant, wordt haar leventje met een beetje magie geïnjecteerd. Niet veel later bevalt ze van Ricky, een engelachtige baby die het nieuwgevormde gezinnetje helemaal op zijn kop zet. Dochterlief is stikjaloers op de aandacht die de kleine krijgt, moeder kampt met 'mood swings' en vader voelt zich compleet verstikt. Maar dan blijkt dat de kleine letterlijk vleugels begint te krijgen ... Wat volgt, speelt met de clichés van kinderthrillers als 'Rosemary's Baby' en 'It's Alive' - die bloedvlekjes in de wieg! die 'scary' score - maar het is Ozon allesbehalve te doen om goedkope schrikeffecten. De cineast speelt met eenieders verwachtingen - zowel cinefielen als mainstreamliefhebbers zullen zich bij momenten buitenspel gezet voelen - en maakt daardoor net een film die in deze tijden gladgestreken massaproducten gekoesterd moet worden.