Het lijkt er op dat Wender eindelijk teruggekeerd is onder de levende(n) (artiesten). Na een lang (zeer lange !) creatieve break, na het prachtige documentaires Pina en The Salt of the Earth, bewijst de Duitse regisseur met Every Thing Will be Fine nogmaals dat hij nog heel wat in petto heeft.
Ondanks dat alles is de film onevenwichtig en verliest hij zichzelfs soms wat in onnuttige en oppervalkkige afdwalingen. Wenders legt de nadruk te sterk op het zwaarwichtige, creatieve proces doorheen de verlossing van een schrijver, overdonderd door schuldgevoel na het dodelijk aanrijden van een kind. Maar zijn beheerste mise-en-scène slaagt er vaak in deze flauwe bedenking door te doen komen en bepaalde scènes zijn zeer gracieus, zoals die van het ongeval en die verschrikkelijke ontdekking die er op volgt. In die ogenblikken benadert Wenders de realiteit van een situatie zonder ze te cerebraal te maken, hij is hier absoluut hartverscheurend.
De evolutie van de ambiguë relaties die het hoofdpersonage (James Franco, verwarrend maar toch fascinerend) heeft met diegenen die hem omringen en het prachtige fotografisch werk maken van dit intimistisch melodrama een opmerkelijk ontroerende prent.