Death Race - Bespreking Cinema

Toen Roger Corman in 1975 met amper 300.000 dollar zijn 'Death Race 2000' produceerde, werd het een 'Grand Theft Auto'-verhaal over een race waar de deelnemers punten scoren door voetgangers omver te vlammen. Voor de remake koos regisseur Paul W.S. Anderson een ander decor (een zwaar bewaakte gevangenis met een gewetenloze directrice), maar de opzet is precies dezelfde gebleven: het publiek simpele kicks bezorgen. De eerste dialoog die je na tien minuten hoort, is "Damn it!", en de rest blijft verbaal op hetzelfde niveau. Wat telt, zijn de auto's, de spanning en het (eerder sadistische) geweld, en daar pakt de film ook gretig mee uit. Meer nog, 'Death Race' is het beste wat Anderson ooit heeft gemaakt, op zijn onovertroffen 'Event Horizon' na. Met Jason Statham heeft hij bovendien een acteur op de maat van de film: gedrongen, geblokt, geweldig macho en spaarzaam met zijn woorden. Alles samen geeft dat een smakelijke kwak professionele en pretentieloze pulp waar Corman (die trouwens opnieuw producent is) trots op kan zijn. En gezien het meer dan honderdvoudige budget waarmee Anderson aan de slag kon waarschijnlijk ook wel een beetje jaloers. (RN)