In de VS wil men Snowden nog altijd opknopen voor wat hij gedaan heeft. Maar de documentaire Citizenfour van Laura Poitras kan voor leken een ander licht werpen op zijn acties. De film draait eigenlijk rond een lang gesprek met Snowden.
En eigenlijk weten we min of meer al wat hij gezegd heeft. Maar het is in feite wat er gebeurt tijdens de pauzes dat de film nog sterker maken. Want die details versterken het gevoel van complete paranoia. Op een bepaald moment gaat het brandalarm af, maar niemand van de aanwezigen in de hotelkamer van Snowden is er zeker van dat dit een 'gewoon' brandalarm is. De spanning is om te snijden en als toeschouwer begin je zoals Snowden te geloven dat de CIA of wie dan ook een streek wil uithalen. Maar dan blijkt alles loos alarm. Of toch niet? Een feit is dat Snowden oude Kafka terug uit de kast heeft gehaald en bewijst dat privacy niet meer bestaat. We worden constant gesurveilleerd, bespioneerd en aan controle onderworpen. We hebben uiteraard die macht gegeven aan een systeem dat zoiets toelaat.
Maar zoals alle systemen dult het systeem geen tegenstand of inbreuken of verzet. Citizenfour is alleen al omwille van het thrillerelement een heel belangrijke film geworden, een die we allemaal zouden moeten zien.