Als de geschiedenis van Nuremberg de pijler heeft gemaakt van de nazi-kopstuk-processen, processen die exclusief op poten werden gezet door de geallieerden. Im Labyrinth des Schweigens verkent het moeilijke werd van een jonge Duitse procureur, die voor zijn eerste « echte » grote zaak de muur der stilte gaat trachten te doorbreken, opgezet door een bevolking die de waarheid over haar verleden liever niet wilt kennen. Het « Auschwitz » proces zal dat zijn van alle burgers, opnieuw normaal geworden na de oorlog, die actief hebben deelgenomen aan de werking van de uitroeiingskampen. Deze Duitse productie, in scène gezet met efficiënte soberheid, kaart knap dit pijnlijk deel van de Duitse geschiedenis aan, de denazificatie. Giulio Ricciarelli, waarvan dit de eerste film is, vindt een mooi evenwicht tussen de spannende ontwikkeling van de historische en sociologische context en de adembenemende thriller die perfect gedragen wordt door het ritme dat hem voert. We zullen ons nog lang die scène herrinneren waarin de overlevenden van Auschwitz hun lijden uitten, met op de achtergrond een opera-aria.
Artikel
