The best exotic Marigold Hotel was een echte verrassingshit. Met een kostprijs van slechts 10 miljoen dollar haalde de prent meer dan 130 miljoen dollar binnen.
De toeschouwer kreeg min of meer waar voor zijn of haar geld: wat romcom met oudjes, een cast van geweldige acteurs (Judi Dench, Bill Nighy, Maggie Smith, Ronald Pickup enz.), een Indische locatie en een levenslesje. John Madden (Shakespeare in Love) kon die mix natuurlijk vlotjes en niet al te zeemzoet brengen. Maar zonder de acteurs had dit toch geen al te verrassende komedie geweest.
En van de sequel kan je hetzelfde zeggen. Een extra probleem is dat verschillende plotlijnen verder bouwen op die van de eerste film en de nieuwe verhaallijnen maken de film veel te lang. Het zorgt zeker niet voor een adembenemende kijkerervaring. Erger nog, je hebt het gevoel dat het tempo dat van een looprekje is. Maar goed, er zal wel een publiek zijn voor dit soort van geriatische romcom voor ex-kolonialen (de ‘boodschap’ dat de Britse cultuur nog goed samen kan gaan met de Indisch is nogal dubieus).
En de fans hebben toch minstens één verrassing waardoor ze de sequel van het origineel kunnen onderscheiden: Richard Gere als de natte droom voor hoogbejaarden die komen te zeggen dat oud zijn ook sexy kan zijn.
