Films die het leven van een beroemde schilder weergeven, laten zich vaak en graag inspireren door het werk van de kunstenaar in kwestie. Dat is ook niet meer dan logisch, want het oeuvre weerspiegelt tenslotte de geest en de persoonlijkheid van de artiest.
Mr. Turner, waarin regisseur Mike Leigh een blik werpt op de tweede helft in het leven van de geniale 19de-eeuwse Britse landschapschilder J.M.W. Turner, is geen uitzondering. Twee uur lang heb je indruk dat je door ‘s mans verzameld werk struint, en gezien de kwaliteit van die beelden is dat een zeer aangenaam gevoel.
Mr. Turner is echter veel meer dan enkel een reeks fraaie plaatjes. Wat de man op een canvas zette, is voor Leigh finaal niet meer dan een aanleiding om op zoek te gaan naar Turner zelf. En die mens blijkt een vat vol tegenstellingen. Hij was een gevoelige ziel met een zwak voor pure en authentieke schoonheid. Tegelijk was hij een weinig aantrekkelijke persoon die zijn lage instincten graag botvierde.
Zo verfijnd als hij zich uitdrukte in zijn schilderijen, zo onbehouwen en grof was hij in zijn menselijke contacten. Het hielp ook niet dat hij de schijnheiligheid van het hele artistieke milieu haatte als de pest.
