Na twee pogingen om de vreemde gebeurtenissen te stoppen die zich afspelen in een oud gebouw in Barcelone, wordt een elite-eskader gestuurd om het te vernietigen, en tegelijk ook de laatste besmette mensen uit te roeien die er nog rondwaren.
De explosieven worden geplaatst... maar de operatie wordt opnieuw een nachtmerrie. Maar twee soldaten ontsnappen tenauwernood, en redden tegelijkertijd Angela Vidal! Ze hebben geen geluk, want ze worden in quarantaine geplaatst, naast iemand die werd gered van de "mariage from hell" (zie Rec 3 – Genesis), om een serie testen te ondergaan die het vreemde virus kunnen uitleggen en uitroeien. Het is duidelijk dat niets nog loopt zoals het moet!
Wat een existentieel ongenoeg om nog eens opgezadeld te worden met 8 extra jaren... In 2007 lieten Jaume Balagueró en Pacao Plaza hun hordes van besmette mensen los op de kijker [REC]. Deze film, die in een mum van tijd werd gemonteerd als een found footage, met een microbudget, wordt snel een echt succes in de box-office, en een nieuwe klassieker van de horrocinema is geboren. 2009: [REC]², toujours réalisé en binôme, respecte le cahier des charges, et la loi du "plus de bruit, de sang, d'action...", prenant des airs de jeux vidéo. Juste un peu moins bien, mais intéressant malgré tout. C'est sans surprise (ce fut annoncé) que Paco Plaza prend solo les commandes de [REC]3 : Genesis... Sorti en 2012, cet opus ne ressemble à rien, si ce n'est à une mauvaise comédie horrifique, d'une laideur totale. Quelle déception.
Jaume Balagueró boucle la boucle, faisant à la fois le lien entre les triptyques précédents, tout en s'amusant à marier – avec succès – l'horreur viscérale, le huis-clos sauvage avec un humour assez féroce. Sans temps mort, [REC]4, prend comme point de départ la fin du second opus, pour mieux s'en éloigner au niveau géographique et filmique. Dès les premières images, le talent de Balagueró fait la différence (imperfections comprises), une impression qui perdure pendant quasi tout le long-métrage.