De Leviathan. Die de vorm aanneemt van een zeemonster, een zeemonster dat het einde van de wereld aankondigt of een entiteit die het sociale pact symboliseert dat de staat vorm, zoals bij filosoof Thomas Hobbes, het is zelfmoord voor een individu om zijn autoriteit en kracht uit te dagen.
Andreï Zviaguintsev vertrekt van deze krachtige metafoor en neemt er de subtiele symbolische demensies van om de delinquente politiek en moraal van Rusland mee af te schilderen. In dit verloren dorpje, aan de kust van de Barenszee, is de Léviathan gestrand in zijn democratische vorm, in de vorm van van het skelet van een zeemonster dat ligt op een strand, verblind door de samenzwering met de kerk en de maffieuze autoriteiten, belust op macht, controle en het fatalisme van een bevolking die zijn dagelijkse sleur enkel kan verdragen in een permanente staat van dronkenschap. Een rijke thematiek en ongelofelijk visueel werk, gegarneerd met goede dosis humor, dit verhaal van een mens, vermorzeld door een gemortifieerd en vrijheidinperkend systeem transpireert woede, droefheid en hoop van de regisseur voor zijn land.
Leviathan werd gecensureerd in Rusland, een bewijs dat dit meesterwerk dicht bij een zeker waarheid komt.
