Het resultaat is dat Lanthimos na zijn terugkeer drie films in drie jaar tijd uitbracht: Poor Things, Kinds of Kindness en Bugonia. De man moet uitgeput zijn — en afgaande op zijn recente uitspraken lijkt hij klaar voor een welverdiende rustpauze.
In een nieuw interview met Collider, waarin hem werd gevraagd hoe hij erin slaagde zo’n intens werkritme vol te houden de afgelopen jaren, gaf Lanthimos toe dat hij volledig opgebrand is en nood heeft aan afstand.
“Ik kan dit niet blijven doen. Dat weet ik zeker. Het is een grote fout. Ik denk dat ik een pauze nodig heb. Ik heb dat eerder gezegd tussen mijn vorige drie films, maar dit keer meen ik het. Je mag me eraan houden. Ik ga even een pauze nemen... Je vindt altijd de wil en de kracht, maar op een bepaald moment raakt die op. En daar zijn we nu.”
Voorlopig is bekend dat hij nog twee projecten in ontwikkeling heeft waar hij op kan terugkomen zodra hij zich uitgerust en klaar voelt: een bewerking van Ottessa Moshfegh’s provocatieve roman My Year of Rest and Relaxation, en Fatale, een korte roman van Jean-Patrick Manchette over een vrouwelijke huurmoordenaar.
De laatste vier films van Lanthimos hadden Emma Stone in de hoofdrol en werden gefilmd door cameraman Robbie Ryan. Samen ontwikkelden ze een onmiddellijk herkenbare visuele stijl, gekenmerkt door het herhaald gebruik van fisheye-lenzen en een vloeiende, beweeglijke camera.
Wat door het hele oeuvre van Lanthimos van de afgelopen twintig jaar loopt, is zijn vermogen om de iconoclastische geest van Buñuel te combineren met een Kubrickiaanse afstandelijkheid — een totale afwezigheid van empathie voor zijn personages, iets wat de Griekse regisseur doelbewust nastreeft. Op die manier heeft hij een unieke, eigen stem gecreëerd.