Wat voorafging
Als filmjournalist reis je heel wat af en spreek je vaak met dezelfde mensen. Eind 2010 en begin 2011 interviewde ondergetekende Aaron Eckhart respectievelijk voor het intieme Oscardrama 'Rabbit Hole' en de gewelddadige scifiblockbuster 'World Invasion: Battle Los Angeles'.
Eckhart is een enthousiaste babbelaar die misschien niet altijd het achterste van zijn tong laat zien - persoonlijke vragen mijdt hij als de pest - maar de passie voor zijn vak is duidelijk grenzeloos. Hij vertelt maar al te graag over zijn begindagen in het weerbarstige werk van Neil LaBute (zie o.a. 'In the Company of Men' en 'Your Friends and Neighbours') en zoemt met plezier in op zijn bijrollen in Hollywoodproducties als 'Any Given Sunday' en 'The Dark Knight'.
Wanneer Eckhart tijdens ons 'Battle Los Angeles'-gesprek doorheeft dat ik uit België kom, wordt hij plots extra uitbundig. 'Man, ik kom binnen een paar maanden naar je land. Ik speel de hoofdrol in 'The Expatriate'. Dat wordt een fantastische actieprent waarin ik al mijn stunts zelf zal doen. Het wordt misschien wel de belangrijkste film uit mijn carrière. Je moet zeker langskomen! Geef je gegevens aan mijn agente.'
April 2011
De mail
'Mister Eckhart kindly invites you to the set of 'The Expatriate'.', leest een bericht in mijn mailbox. Het lijkt bijna te goed om waar te zijn. Na een telefoontje met de persdame van Belgische co-financier en distributeur uDream blijkt het echter allemaal te kloppen. 'Kan je volgende zaterdag naar het Poelaertplein komen?' 'Dat spreekt vanzelf!'
Het setbezoek
Zaterdagochtend rond een uur of acht kom ik aan op het prachtige plein met het majestueuze overzicht op onze hoofdstad. Ik parkeer mijn wagen in een zijstraatje en zie een paar gigantische trailers staan. De grootste is duidelijk gereserveerd voor monsieur Eckhart.
Op het plein ontmoet ik de persdame. Die toont me waar ik de komende uren zal kunnen staan. Er wordt een scène aan het einde van de film opgenomen. Vandaar dat ik daarover niet al te veel in detail zal treden. Weet echter dat de achtergrondacteurs - inclusief accordeonist - Brussel wel heel hard op Parijs doen lijken.
Rond negenen arriveert Eckhart op de set. Hij oogt allesbehalve gelukkig. 'De man gaat zo op in zijn rol. Dat heb ik nog nooit gezien.', kirt een van de productie-assistentes. Ik geloof er maar weinig van. Hij lijkt echt pissig. Eventjes later raakt hij verwikkeld in een discussie met de Duitse regisseur Phillip Stölzl (vooral bekend van zijn Rammstein-videoclips).
Na enkele takes waarin Eckhart - in tegenstelling tot de achtergrondcast - steeds opnieuw dezelfde acties uitvoert, blijkt het lunchtijd. Als ik aan Stölzl vraag of hij zich geen zorgen maakt om continuïteitsproblemen, lacht hij: 'Ik denk dat dit de film met de meeste continuïteitsfouten aller tijden gaat worden. Het budget is veel te laag en de tijdsdruk veel te hoog om me ook daar nog eens druk over te maken.'
's Middags is Eckhart nog steeds niet beter goedgeluimder. 'Hij heeft echt geen tijd om je te woord te staan.', zegt zijn assistent. Op mijn vraag waarom ik dan juist vandaag moest komen heeft de jonge kerel geen antwoord. 'Mister Eckhart moet zich voorbereiden op een van de belangrijkste scènes uit de film, sorry.'
Ondertussen sla ik een praatje met Liana Liberato, de jonge actrice die de dochter van Eckharts personage speelt. 'Wat een eer om met zo'n grote acteur samen te kunnen spelen. Ondertussen stond ik al zij aan zij met sterren als Clive Owen, Nicole Kidman en Nicolas Cage. Maar Aaron is ongetwijfeld de meest intense collega.'
Eckhart speelt in 'The Expatriate' een voormalige CIA-agent die met zijn dochter naar België verkast om een nieuw leven te beginnen. Maar dan wordt het tweetal plots de prooi van een gewelddadige klopjacht. 'De stunts zijn fenomenaal.', vertelt Liberato. 'Ik heb zelden zo'n adrenalinestoten gevoeld.'
'Ik heb slecht nieuws.', pruilt de persdame wanneer de avond begint te vallen. 'Eckhart wil je vandaag niet meer spreken. De opnames zijn te moeizaam verlopen. Hij is compleet uitgeteld. Misschien kan je hem een dezer in zijn hotel spreken?' Ik druip teleurgesteld af.
Het interview
Drie dagen later in het chique Conrad Hotel aan de Louizalaan. 'Aaron komt zo naar beneden.', glundert de persdame. 'Ik ben blij dat het eindelijk gelukt is.' Enkele minuten later schudt een duidelijk betergezinde Eckhart me de hand. 'Leuk om je nog eens te ontmoeten.'
De acteur begint dolenthousiast over het project. 'Ik ben blij dat ik eens niet in Hollywood moet draaien. Tijdens mijn jeugd ben ik een paar keer in Europa geweest, maar de laatste jaren lukt het me niet meer wegens tijdsgebrek. 'The Expatriate' gaf me de kans om nog eens te genieten van het oude continent. Ik stond erop om enkele weken voor de shoot te komen. Zo kon ik Brussel al wat verkennen. Ondertussen heb ik al een favoriete coffeeshop en wasserette. Ik hou ervan om overal ter wereld mijn eigen was te doen.'
Als ik hem vraag naar het verloop van de opnames, steekt hij opnieuw van wal: 'Alles verloopt fantastisch. De regisseur weet waar hij mee bezig is. Het eindresultaat zou een tweederangs Bourne-afkooksel kunnen zijn, dat weet hij maar al te goed. Vandaar dat hij dat op alle mogelijke manier probeert te vermijden.
Op de vraag of hij nu de waarheid niet iet of wat verbloemd, reageert Eckhart kregelig: 'Het klopt dat sommige zaken niet heel vlot verlopen. Op productioneel vlak kan de Europese filmindustrie nog heel wat leren van hun Amerikaanse tegenhanger. Bovendien kwam jij langs toen we de finale aan het opnemen waren. Da's een ongelooflijk intens moment in de film. Ik kon me dan ook moeilijk laten afleiden.'
Maar al bij al was 'The Expatriate' dus een positieve ervaring? 'Kijk, alle producties hebben zijn voor- en nadelen. Ik ben, zoals ik al zei, blij dat ik niet voor de zoveelste keer op een set in Tinseltown stond. Het contact met een andere cultuur heeft me deugd gedaan. Bovendien verrukt het me dat ik het merendeel van de gevechten zelf heb mogen doen. Dat zou bij een bigbudget Hollywoodproductie nooit hebben gekund wegens verzekeringsproblemen. Tegelijkertijd ga ik niet ontkennen dat sommige onderdelen van de productie stroever verliepen dan verwacht. Toch blijf ik erbij dat het eindresultaat iedereen aangenaam zal verrassen.'
Wordt vervolgd in de bioscoop!